Ilha de Moçambique impressies

Klaar voor een nieuwe lading foto's? Ik kreeg het echt niet over mijn hart om nog meer te knippen in de selectie. Vanessa heeft een nieuwe camera én een goed oog voor mooie foto's, dus vandaar...

Na onze avonturen in Ibo, trokken we naar een ander toeristisch eiland - eentje waar ik vorige keer met Angela mijn hart verloor, en dat is niet veranderd: Ilha de Moçambique. Ook dit keer in superaangenaam gezelschap: behalve Vanessa en Jannis kwam ook Florian ons vervoegen.

De reis van Pemba naar Ilha was divers: we vertrokken om 4u met de taxi vanuit het hotel; dan met de bus tot in Namialo; vervolgens meegelift met vriendelijke Zuid-Afrikanen tot Monapo; met de chapa tot aan de brug naar Mozambique eiland; een andere chapa om de brug over te steken (aan de overkant moet je dagelijks tax betalen, dus gaat de lange-afstands-chapa slechts tot aan de brug, de andere chapa gaat dan meermaals per dag met mensen over de brug en spaart omdat hij slechts eenmaal moet betalen); en dan te voet naar de backpackers met behulp van een vriendelijk jongetje te fiets dat ons de weg wees.

Impressies onderweg

Hoe meer zielen, hoe meer vreugd? Deze chapa had zo een 30 volwassenen - de conducteur hing er langs buiten aan

Markt aan de brug naar het eiland

Voorin in de chapa over de brug

En dan: Ilha de Moçambique.

Park met rare bomen

Meer foto's →

Hoe vervoer je een matras

Zoals gezien op Mercado 38 in Chimoio:

Klaar om te vertrekken

Of nee, wacht, een klein evenwichtsprobleempje... 

Probleem 1 opgelost, nu enkel de motor nog gestart krijgen - dankzij een helpende hand is dat probleem ook snel van de baan...

Scheepswrak

Voor de kust aan Ibo ligt een oud scheepswrak. Het is er helemaal niet diep, er groeien allemaal koralen en het wemelt er van de vissen. Ideaal om er te gaan snorkelen. We gaan er met de motorboot naar toe. 

Lokale boot met het scheepswrak op de achtergrond

En dan maar snorkelen:

Met Vanessa's onderwatercamera kunnen we al de onderwaterpracht op beeld vastleggen.

Het scheepswrak ligt vlak onder de oppervlakte - we dobberen haast tussen de vissen en koralen. 

Dit was mijn favoriete vis

Deze plant (? koraal?) ligt langs de boot, een beetje dieper. De kleur is onwerelds en hij beweegt zachtjes. De visjes verstoppen zich erin. Hoe magisch!

Na het snorkelen gaan we naar een zandbank. Het is vloed - het water komt gestaag hoger.

Robbertje vechten met de krab

Ook de zandbank ligt vol met schatten, zoals deze zeeëgels  

Tijd om terug te gaan. Snel nog een laatste duik in het water!

Zicht op Ibo vanaf het water

Ibo fort

Het is laagtij als we aan de andere kant van het dorpje aan de zee aankomen. Het strand lijkt wel een spiegel door de vele plassen. Met daarin: schatten! (schelpjes, beestjes, planten, ...)

Al snel hebben we een hele aanhang van kinderen die niet zozeer de schatten, maar wel ons idee van schatten intrigerend vinden.

Het bootje dat het linkse jongetje meedraagt is gemaakt van een uitgeholde watermeloen

Eens ze weten waar we in geïnteresseerd zijn, helpen ze ons bij de schattenzoektocht.

Via de zee komen we uiteindelijk aan het fort aan.

Aan de ingang zitten enkele zilversmeden, ze maken artesanale juwelen.

Deze man blaast via een holle buis de vlam naar de zilveren ornamentjes die hij wil solderen

We zetten ons ergens om iets te drinken. Wat is het hier heerlijk rustig!

Genoeg inspiratie voor Jannis om te tekenen. En genoeg publiek om het te bewonderen...

Ibo town

Op Ibo eiland is er een klein dorpje. Net als onder andere Zanzibar, Kilwa Kisiwani en Ilha de Moçambique was Ibo al in de 15e eeuw, toen de portugezen arriveerden, een arabische handelspost. De arabisch-portugese invloeden zijn nog overal aanwezig, maar vandaag de dag is het oude centrum erg vervallen. Jörg, de hoteleigenaar, toont ons hallucinante foto's van de ruïne die het hotel tot enkele jaren geleden was.

Ingang van het hotel

Fijn ingerichte tuin, met zwembad

We gaan op verkenning in het dorpje. Met zo goed als geen enkele auto is het aangenaam toeven.

Het hart van het dorpje heeft een fijn pleintje, met - het mag niet ontbreken - een standbeeld van een van de Mozambikaanse helden: Eduardo Mondlane. Alleen: hij heeft geen benen...

Dit gebouw is nog in gebruik: het is een school

Binnenkant van de school

Langzaam aan neemt de natuur weer over

Ook hier wonen nog mensen

Op verschillende plaatsen in het dorpje worden de gebouwen echter ook weer gerenoveerd

Het nieuwere deel van het dorpje, waar de meerderheid van de populatie woont, heeft een heel ander karakter. De huizen zijn hutjes en de straten eerder paadjes, maar de mensen zijn even gastvrij en de kinderen even enthusiast.

Deze meneer toont ons hoe hij de visnetten repareert

De hutten zijn ieni-mini

De gelaatstrekken van de kindjes zijn erg verschillend dan in het centrum van het land, maar even schattig =)

Typisch in het noorden van Mozambique is de witte creme die de vrouwen op hun gezicht smeren, msiro geheten. Het is zowel make-up als bescherming tegen de zon.