Werken in een multiculturele omgeving

Rotterdam op zich is al erg multicultureel - volgens een van mijn collega's is het sinds dit jaar een stad met een "meerderheid aan minderheden", wat wil zeggen dat zelfs etnische Nederlanders geen absolute meerderheid (oftewel meer dan de helft) van de bevolking meer uitmaken. Meer dan de helft van de Rotterdamse inwoners is dus etnisch van niet-Nederlandse afkomst.

Op mijn werk liggen die verhoudingen nog heel wat anders: van de 125 studenten die het Master programma volgen, zijn er 2 Nederlands en nog een handjevol Europees. De rest komt vooral uit Azië, Afrika en Latijns-Amerika. Ook mijn collega's zijn erg internationaal: met Alex deel ik het enige bureau met "buren van Nederland" - hij is van Duitsland. Andere collega's met wie ik nauw samenwerk komen uit Italië, Griekenland en Bolivië. Overige landen waar collega's afkomstig van zijn, zijn Groot-Brittannië, India, Brazilië, Nigeria, Zuid-Afrika, Maleisië, Rusland, Oostenrijk, (natuurlijk ook wel) Nederland - en dan ben ik waarschijnlijk nog wel landen vergeten.

"Onze" studenten: de studenten die de specializatie gekozen hebben waar ik momenteel aan meewerk.

De bureau die ik met Alex deel, hoewel op de foto door Carlo ingepalmd aangezien hij geen vaste werkplek heeft.

Die internationale omgeving betekent ook wel dat er verschillen zijn in gewoontes, zodat iemand de volgende boodschappen in de toiletten hing:

Misschien denk je wel: wie gooit er zijn toiletpapier nu NIET in de wc, maar wegens grote kans op verstoppingen was dat bijvoorbeeld in Mozambique vaak "not done" - daar zag je net het omgekeerde bericht op een papier op de deur hangen...

Ik was eerst in de war bij deze boodschap, maar het bedoelt niet dat je de gehandicapten-wc enkel mag gebruiken om je voeten te wassen, maar vraagt dat je enkel daar je voeten wast... Belangrijk voor de moslims voordat ze bidden.

Het IHS bevindt zich trouwens op de campus van de Erasmus universiteit, op de 14e verdieping, dus met prachtig uitzicht.

Uitzicht vanop mijn bureau op een sneeuwdag

Uitzicht naar de andere kant, naar het centrum van de stad. In de verte, rechts langs het hoogste gebouw, de Erasmusbrug en de Euromast. Het water in het midden is de Nieuwe Maas (deel van de Rijn-Maasdelta).

En het beste: we kunnen spioneren met de verrekijker Rotterdam bekijken =)

Cliches over Nederland: Open gordijnen

Het is zeker niet dat iedereen zijn gordijnen open laat, maar een wandeling in de buurt waar ik tot voor kort woonde, bevestigde toch het cliché: 

Ook nog de volgende anekdote: een collega en zijn hoogzwangere vrouw werden door het ziekenhuis naar huis gestuurd wegens "nog niet ver genoeg in de bevalling". Echter, thuis aangekomen volgden de weëen elkaar zo snel op dat terug naar het ziekenhuis gaan zelfs niet meer een optie was. In allerijl werd de vroedvrouw erbij gehaald, die de woonkamer enigszins bevallingsvriendelijk maakte. De vrouw beviel uiteindelijk zonder problemen onder de kerstboom van een gezonde zoon. Maar mijn collega was er zich toch pijnlijk bewust van geworden dat de woonkamer op het gelijkvloers aan de straatzijde lag en toevallige voorbijgangers dus à la "Het leven zoals het is - de bevalling" zouden hebben kunnen meekijken. Hij voelde zich een beetje in een visbokaal, zei hij...