Sierra Negra vulkaan

Oktober 2016

De vulkaan die we beklimmen barstte voor het laatst in 2005 uit. De gids legt uit dat de Galapagos-eilanden gelegen zijn op de plaats waar tektonische platen uit elkaar schuiven, en dat dat verklaart waarom de vulkaan zo een grote caldera heeft: wel 10 kilometer in doorsnede. Uitbarstingen gebeuren om dezelfde reden ook eerder naar de buitenkant, zodat de caldera nog verder groeit. Wij wandelen via de zuidkant naar boven. Daar is al lang geen uitbarsting meer geweest, en daardoor is er behoorlijk wat vegetatie. Bovendien is het mistig - niet speciaals te zien dus. Wanneer we boven aan de caldera aankomen, klaart het gelukkig op: fijn, want zo zien we duidelijk de donkere stromingen van de uitbarsting van 2005:

Helaas, mijn telefoon was niet erg geschikt om hier impressionante foto's van te maken. Je ziet echter de lavastroom duidelijk over de caldera plooien en zich beneden uitspreiden.

Een kaart met de lavastromen uit 2005 (bron)

We wandelen verder naar de noordkant, waar we langs de buitenkant een stuk naar beneden wandelen. Ik ben erg onder de indruk: in het begin is er nog wel wat vegetatie, maar hoe verder we naar het noorden trekken, hoe recenter de uitbarstingen (ik ben vergeten over welke we wandelden, maar geloof dat we tot op de lavastromen van 1979 wandelden - dus niet tot op die van 2005), en hoe ruiger het landschap. We wandelen over lavatunnels en langs diepe gaten; over gruis en dan weer gladdere stukken. Je ziet de stromen zich letterlijk een weg door het landschap banen, tot helemaal beneden aan de oceaan. Ook de kleuren zijn spectaculair: naast het zwarte vind je ook allemaal tinten rood en bruin (grrr... wilde dat mijn camera niet kapot was gegaan).

Aan het begin van de afdaling. Hier is er nog vegetatie, hoewel al heel wat minder dan aan de groene zuidkant.

Een baai op de achtergrond

Deze foto (van het internet) geeft een beter idee van de rijkdom aan kleuren (bron)

Los Túneles

Oktober 2016

Op dag 2 op Isabela ga ik met een groep van ongeveer 10 Slovaken en 2 Ecuadoriaanse gidsen mee op de boot richting Los Túneles. Onderweg passeren we langs een rots met enkele zeeleeuwen en Nazca boobies, vogels die op meeuwen lijken. 

Indrukwekkender is echter als we op een bepaald moment dolfijnen spotten. Ze zijn aan het jagen, je ziet ze in grote cirkels rondzwemmen en boven komen springen. Ineens is er ook een haaienvin die net zoals in de tekenfilmpjes er midden tussendoor zigzagt. Verderop zien we ook de tipjes van de "vleugels" van een mantarog, een gigantische rog die gemakkelijk 5m breed kan worden. In het water springen om te snorkelen mag helaas bij beide spektakels niet... 

Internetfoto's... Onderaan hoe je de rog ziet - veel valt er dus niet te zien, maar als je je daarbij inbeeldt dat over de hele breedte een beest zit, is het toch indrukwekkend

Ook van het internet... Los Túneles is een natuurlijk stelsel van gangen gevormd door de vulkanische activiteit van weleer, waar de zee wel inkomt, maar er amper golven zijn. Habitat ook voor deze blue footed boobies, die als ze jong zijn nog bruine pootjes hebben. Ze hebben een grappige manier van dansen/wandelen, leuk om te zien

Na een bezoek boven water, gaan we elders in de tunnels snorkelen. Ik ben blij met de wetsuit die in het pakket zit, de dag ervoor had ik het best koud na een tijdje - het water is fris. De gidsen hebben een GoPro camera bij, waarmee je ook onderwater foto's kan maken. Later kan ik de foto's gaan ophalen. Fijn om toch herinneringen te hebben! De gidsen weten ook erg goed waar je wat kan vinden; ik veronderstel dat de dieren elk hun eigen plekjes hebben.

Homo Sapiens met de naam Els

Gespikkelde eagle ray

Boos kijkende pijlstaartrog

Waterschildpad die even wat uitrust

Zeepaardjes! Ze zijn groot, veel groter dan ik had gedacht, en ze hangen wat in de golven te dobberen met hun staart vastgeklemd. Zonder de gidsen zou ik ze nooit opgemerkt hebben.

Gouden eagle rays in een school. Ze zijn prachtig om te zien, maar na een tijdje ben ik afgeleid door iets anders.

Ineens zit ik recht in hun vaarrichting; ze zwemmen vlak onder me door. Indrukwekkend!

Schildpad en ik

De meesten gaan er na een tijdje uit, maar de gidsen, een andere man en ik gaan nog verder verkennen

Op verschillende plaatsen komen we deze witpuntrifhaaien tegen. Ze lijken ongeveer even groot als mezelf, kijken vervaarlijk, maar als puntje bij paaltje komt, zwemmen ze rustig weg. Toch wel spannend, zeker als de gids me wenkt en me met mijn neus vlak op een aantal haaien duwt.

Een trompetvis. Zo dun dat je ze vaak niet eens opmerkt.

Deze gids zwemt de hele tijd zonder wetsuit, ik snap niet hoe hij het volhoudt. Ik zit op het einde helemaal te rillen, maar hij lijkt geen last te hebben van het koude water.

Zonsondergang op het strand 's avonds

Isla Isabela Dag 1

Oktober 2016

De volgende dag neem ik de boot naar een ander eiland, het grootste van allemaal, Isla Isabela, dat verschillende vulkanen telt. De enige plaats die bewoont is, is echter Puerto Villamil, met (volgens Wikipedia) ongeveer 2,200 inwoners.

De boottocht duurt ongeveer 2.5 tot 3 uur - mij lijken de bootjes die de mensen aan de pier ophalen dan ook erg klein. Gelukkig blijken dat de taxibootjes naar de veerboot te zijn - al is die niet echt veel groter (de boot rechtsachter is een van de veerboten), hij geeft toch een grotere indruk en je wordt er niet zo nat in. Mensen hebben me gewaarschuwd dat je er gemakkelijk zeeziek in kan worden en tijdens elke boottocht is er wel iemand die niet goed wordt. Ik bemachtig gelukkig steeds een plaatsje vanachter (daar heb je minder last van het op en neer gaan van de boot door de snelheid waarmee hij over de golven gaat) en heb ook pilletjes tegen reisziekte bij die ik voor de zekerheid neem.

Ook op Isabela liggen de iguana's lekker te zonnen. 

Maar je vindt er ook overal zeeleeuwen die zalig liggen te genieten, zelfs op de board walk die naar een mooie snorkelplaats aan de zijkant van het dorpje leidt. Als je te dicht langs de zeeleeuwen loopt, kunnen ze agressief zijn, dus ik ben niet helemaal op mijn gemak als ik erlangs loop. Gelukkig zijn ze te passief om te reageren (en weten ze waarschijnlijk dat mensen daar vaak wandelen en zijn ze het gewoon?)... 

De boardwalk eindigt in een houtten dek vanwaar je het water inkan - via twee trappen vlak langs elkaar. Later, als er op een van de trappen een zeeleeuw ligt te zonnen, snap ik waarom ze er twee maakten. Op de foto links zie je een iguana op het houten dek; op het bankje ligt ook een zeeleeuw op zijn gemakje te zonnen. Ik ben toch blij dat het niet mijn schoenen zijn waarop hij zich genesteld heeft.

Deze foto's komen gewoon van het internet - ik heb geen onderwatercamera. We zien een grote pijlstaartrog op de bodem en deze ongelooflijk elegante gespikkelde eagle rays door het water vliegen. Superspeciaal. Ook zwem ik voor het eerst met een zeeschildpad en - je zou het nog bijna vergeten - zijn er tal van andere kleinere en grotere visjes in alle kleuren en vormen te bewonderen.

Alon, met wie ik de dag doorbreng, met een verse kokosnoot

Het lokale kerkje, met allemaal Galapagos-geïnspireerde muurschilderingen en glas-in-lood. Helaas is het mijn laatste foto met mijn (toch nog nieuwe) fototoestel :(. Ik liet het toestel eerder op de dag per ongeluk vallen en dat beschadigde blijkbaar het in- en uitschuiven van de lens... (is het een teken van god dat dit de laatste foto was?)

Helaas, sindsdien dus enkel nog telefoon-foto's... Dit is van ons bezoek aan een landschildpaddenkweekcentrum - door de invloed van de mens (o.a. door het binnenbrengen van niet-inheemse diersoorten) is het overleven van deze grote schildpadden bedreigd. 

Een medewerker van het kweekcentrum toont een baby-schildpad. In het centrum vind je schildpadden in alle maten.

Flamingo's in de zoutmeertjes rond Puerto Villamil

Tortuga Bay

Oktober 2016

Activiteiten op de Galápagoseilanden zijn in het algemeen duur. Dat is voor een goed deel te wijten aan het monopolie dat er is op de enkele activiteiten die toegelaten zijn, maar gedeeltelijk ook aan de kost van de activiteiten (vaak enkel toegankelijk per boot), ook al door zijn afgelegen lokatie. Er zijn echter ook enkele activiteiten die gewoon gratis toegankelijk zijn. Ik besluit een van die activiteiten te doen op mijn eerste dag; dat helpt waarschijnlijk ook om van andere mensen te horen wat echt de moeite waard is en hoe het allemaal een beetje in zijn werk gaat. Ik heb namelijk (ahem) ook geen reisgids bij en heb ook op voorhand niet zo erg goed bestudeerd wat er allemaal te doen valt (Alexandra was degene die goed voorbereid was...).

Op verkenning in Puerto Ayora - er is blijkbaar vanalles gaande voor de lokale kinderen die dag: hier sportdag (onder het toeziende oog van "divino niño Jesus" (het goddelijke kindje Jezus)

Later op de dag komen we deze happening tegen. De kinderen zijn leuk verkleed in allemaal dieren en dingen die je lokaal kan vinden: vissen, vogels, een pinguin, een boot, etc. en doen een "dansje"

Puerto Ayora, kleurrijke villas al wat meer in de buitenwijken van het 12,000 mensen tellende dorpje

De laguna de das ninfas; een heerlijk rustige plek waar amper toeristen zijn

"Wildlife" aan de laguna (allemaal kleiner dan 20 cm)

De wandeling naar Tortuga Bay. Onderweg kom ik het fancy gebouw (een museum) linksboven tegen; verder ook mooie zichten op de vulkaan en de baai van Santa Cruz, het eiland waarop ik me bevind. Maar de wandeling gaat vooral door de woeste planten rechtsboven, met heel wat cactusbomen (en af en toe een bloemetje)

Aangekomen op het lange strand van Tortuga Bay, waar ik ook mijn eerste iguana zie. Hij krijgt een heuse fotoshoot, en doet zelf ook zijn best door uitgebreid te poseren. 

De tweede iguana die ik tegenkom is al wat minder enthousiast en ligt wat te mokken onder een mangrovestruik

Aan het eerste strand van Tortuga Bay mag je wegens de felle stromingen niet zwemmen, maar als je verderop doorsteekt, kom je aan deze mooie baai, waar het water erg rustig is. Ik had snorkelmateriaal meegenomen, maar het masker zit helaas niet goed en ik zie amper vissen. Jammer. Op veel plaatsen in de Galapagos zie je ook de kapstokken op de rechtse foto staan; ik ben niet zeker of het is om de natuur te beschermen voor de rugzakken/kleren of omgekeerd...

De natuur weet wel al goed dat er bij de mensen vanalles te halen valt. Als de mensen naast me gaan zwemmen, zijn de vogels in geen tijd daar om de kruimels op te pikken. Vooral de onderste foto doet me lachen, het lijkt net zo een vogel zoals je die in een cartoon zou tekenen - enkel bolletje en pootjes.

De iguanas zijn erg impressionant, maar ze zijn tegelijk ook met zoveel dat het al snel toch gewoon wordt. Desalniettemin trek ik die dag heel wat iguana-foto's.

Er zijn nochtans ook andere dieren die de moeite waard zijn, zoals de fregatvogel (boven - ik hou van zijn silhouet!) en de pelikaan (onder)