November 2016
Guayaquil is de grootste stad van Ecuador - groter dan hoofdstad Quito. Het is een havenstad en ligt op zeeniveau, waardoor het heel wat warmer is dan in Quito. De twee dagen dat ik daar ben is het gelukkig bewolkt waardoor de warmte draagbaar is. In Galápagos leerde ik Zulema en haar zoon uit Guayaquil kennen, ze waarschuwt me voor de criminaliteit in Guayaquil, zeker waar mijn hotel is. Ze drukt me op het hart om haar te bellen zodat ze zeker weet dat alles in orde is. Vriendelijke mensen!
Een van de eerste dingen die ik bezoek is de Malecon 2000, een aangelegde promenade van enkele kilometers lang langs de rivier Guayas. Het is een stadsvernieuwingsproject om u tegen te zeggen, hoewel de postmoderne stijl niet helemaal mijn ding is. Het lijkt ook een beetje consumentisme ten top - overal word je aangespoord om iets te eten, drinken, of doen. Mede door het hek (deels ook om ongevallen te voorkomen, want ernaast ligt een drukke autoweg) voelt het toch een beetje elitair, hoewel er geen inkom betaald moet worden.
Malecon 2000
Overal valt er wel wat te zien of te doen
Van de Malecon 2000 beland ik vanzelf in Las Peñas, een historische wijk op een heuvelrug gelegen. Om tot boven te gaan wandel je door pittoreske, gezellige straatjes, vaak enkel te voet begaanbaar. Opvallend wel: net als op de Malecon is er overal politie aanwezig om iedereen in de gaten te houden. Als ik wat afdwaal en een ander wegje insla, word ik teruggefloten, eerst door een buurtbewoner en daarna door de politie: niet toegelaten, veel te gevaarlijk. De straatjes voor de toeristen zijn dus blijkbaar goed uitgekozen, en enkel deze zijn blijkbaar ook gerenoveerd. Voelt toch erg dubbel.
Politie-agent strategisch op elke straathoek
Bovenaan, bovenop de faro (vuurtoren) Cerro Santa Anna, heb je een mooi zicht over de hele stad. Boven links is naar het noorden, met de wolkenkrabber "The Point", het hoogste gebouw van Ecuador. Rechtsboven het zicht naar het zuiden, met het nieuwe reuzerad "La Perla" aan het begin van de Malecon.
Moet toch een beetje zuur zijn voor de mensen die hier al zo lang in Las Peñas wonen, die hun zicht op de rivier ineens vervangen zien worden door dit niet bepaald aantrekkelijke gebouw
Ik wandel helemaal tot aan de Point, in de hoop vandaar de 2e heuvel op te kunnen wandelen. Maar ook daar word ik door de politie tegengehouden - ik wil mijn leven toch niet wagen zeker. Het voelt toch een beetje als een politiestaat, zeker omdat ik me niet bepaald onveilig voel op straat.
De politieman raadt me de "Malecon del Estero Salado" aan, een andere pier, dit keer niet aan de grote rivier Guayas, maar aan een kleinere zijtak. Het is een vergelijkbaar vernieuwingsproject, met vergelijkbare inspanningen om mensen aan te zetten te consumeren: zelfs een klein pretpark is er aanwezig. 's Avonds mogen straatmuzikanten een show geven, met op de achtergrond de kleurige fontein. Gezellig!
De volgende ochtend eet ik een lokaal ontbijt waarvan ik de naam allang weer vergeten ben, maar het smaakte. Ik ging ook langs bij de lokale kapper - die Cubaanse bleek te zijn. Cubaanse haarsnit, het is weer eens wat anders (mijn Turkse kapper hier in Nederland vond het anders maar niets).
Ik wandel naar het Parque Seminario, vlak voor de kathedraal. Niet de kathedraal, wel de lokale, volledig tamme iguana-populatie steelt daar de show (hoewel de kleine kinderen de duiven toch nog spannender vinden).
Er loopt er eentje vlak onder me door (boven rechts). Ze komen duidelijk geen eten te kort, ze worden constant door de kinderen gevoerd (met sla die ter plekke verkocht wordt).
Deze is ofwel helemaal knockout van al de sla ofwel vindt hij een duivenmassage wel aangenaam
Er zijn ook schildpadjes - in zo grote getale dat ik het eerst niet eens doorheb: al die grijze hoopjes links zijn schildpadden (vanonder een schildpad die tegen het hek op probeerde de klimmen en halverwege naar beneden viel. Hij ligt nog op zijn rugje te spartelen maar kruipt even later alweer vrolijk rond)
En oh ja, er was ook een kathedraal :)
Gebouwen met rare gevels (die linkse is precies een hele dikke hamburger tegen de muur geplakt)
En ook hier overal agenten
San Francisco kerk
Tegen de avond spreek ik met Zulema af aan de Malecon. Het is vakantie, en erg druk. Zulema neemt me mee voor een autorit naar haar huis (in een gated community). Onderweg vertelt ze me over alle plaatsen waar het erg gevaarlijk is (blijkbaar de hele stad, behalve op de Malecon, in een shopping mall of in een gated community...). Haar thuis is net helemaal versierd in Kerststijl - denk: gigantische kerstballen op het gazon, elke vierkante (centi)meter in het huis met sneeuwmannen, kerstmannen, kerstballlen, kerstbomen, rendieren, etc. Ze is niet de enige; blijkbaar is vanaf begin november kerstversiering toegelaten. Het kan dus altijd erger :)
Kerstversiering: links een gigantische kerstboom in opbouw op de Malecon, rechts bij Zulema's thuis
