Afgelopen jaar kochten we met geld van mijn organisatie een total station voor de drie stadsbesturen waar ik werk. Het is een toestel dat je gebruikt om land op te meten (een veredelde theodoliet) en het is vooral DUUR. We kochten het via een bedrijf uit Zuid-Afrika, en omdat er hier maar weinig mensen Engels spreken, deed ik een groot deel van de communicatie om alles te regelen. Op een bepaald moment - we hadden al min of meer toegezegd voor de verkoop - hadden we een chatsessie via Skype, waarbij ik vroeg hoe het zat met de garantie (rijkelijk laat, ik geef toe):
Kijk naar de tijd (uur:min), en voel mee hoe ik (zeker tussen 13:23 en 13:25)
bijna een hartaanval krijg - maar ik kon de grap wel smaken (achteraf)
Intussen: is mijn ondergoed vers gewassen, haren zijn geschoren, andere krijgen nog snel een kleurtje, de laatste yoga-klas werd gedaan, een kamer aangevraagd in Dar Es Salaam, een safari geboekt, vluchttickets uitgeprint en de laatste informatie uitgewisseld... (Bijna) klaar voor vakantie in Tanzania!
PS (Edit): Het wás een grap, gelukkig maar. De goederen waren niet gestolen en kwamen met een garantie van een jaar.
