Beren in Sitges

Voor wie zich afvroeg waar die "beer"-verwijzing in een van de vorige posten op sloeg: er was toen we in Sitges waren ook een "bear festival" gaande. Er was daardoor een behoorlijk overwicht aan harige, homoseksuele mannen in het dorpje...

Bill 60

De dag vóór Angela en Phil's feestelijkheden waren we trouwens ook al van de partij om te feesten: Angela's papa werd 60 jaar. We gingen gezellig eten in Sitges, wat fijn om elkaar weer te zien na zo een lange tijd. En nog een dikke proficiat Bill!

Olivia en ik met het feestvarken

Waarschijnlijk een van de betere foto's van Olivia, Phil en mij =)

Nog natafelen in Sitges met de Inglish-familie

Selfiestick!

Afsluitende BBQ

De dag ná de trouw... Niet iedereen (of beter: slechts enkelen) was even fris... Maar wel leuk om nog een namiddag samen te zitten voor een barbecue georganiseerd door Angela's ouders - dankjewel!

Uitrusten van de dag ervoor

Zwemmen, spelletjes spelen, kletsen, nieuwe vrienden maken, eten., (niet te veel) drinken.. Meer moet dat niet zijn voor een geslaagde dag!

Mijn cadeau aan Angela en Phil (Phil kreeg het stuk met de datum, zodat hij die niet zou vergeten ;)

Angela < 3 Phil

Ook Angela en Phil, vrienden die ik ken sinds Oeganda, stapten vorig jaar in het huwelijksbootje. Met familie uit de Verenigde Staten en Groot-Brittannië en vrienden uit Oeganda en een beetje de rest van de wereld, kozen ze Sitges, net onder Barcelona, uit om elkaar het ja-woord te geven. Een ware droomlocatie (zelfs met alle aanwezige "beren", die zich gelukkig tot het dorpje en het strand beperkten, terwijl de trouw in een prachtige villa in de heuvels plaatsvond)!

De feestelijkheden begonnen al op 12 april met een drankje, een ontroerende speech en een leuke powerpoint van Angela en Phil van baby tot nu.

Wedding gifts, handgemaakt in Oeganda

13 september was de grote dag. Onder een stralende zon (en gelukkig af en toe wat wolken om af te koelen) werd er buiten onder leiding van Angela's papa een gepersonaliseerde plechtigheid gehouden. Bij de huwelijksgeloften hield ik het niet droog, ze hadden het allebei supermooi voorbereid.

Bruidspaar met ouders

Fijne muzikale begeleiding

Aan lekker eten ontbrak het niet, ook niet aan plezante tafelgasten (ondanks dat we elkaar nauwelijks kenden). Dat was echt gezellig, iedereen praatte met iedereen, er waren geen kliekjes aangezien de meeste mensen elkaar niet kenden. Toch was ik ook wel blij dat ik samen met Olivia (met wie ik samen in Oeganda woonde) daar was - fijn om haar terug te zien en helemaal bij te praten én om samen naar alle activiteiten te gaan.

Openingsdans

Angela en Phil houden van feesten!

En als er een zwembad in de buurt is, moet dit er wel van komen...

Phil verloor echter bij de eerste duik in het zwembad zijn trouwring - het hield de kinderen én een enkele volwassene de volgende dag een volle namiddag bezig om die terug te vinden :)

Het was een heerlijke relaxte ervaring, niemand had stress, alles mocht, niets moest... Moest ik ooit trouwen, dan wil ik het ook wel zo!

Malaria

Het is natuurlijk ironisch... Ik leef meer dan 6 jaar in Afrika, zonder enige bescherming, en loop nu tijdens een 2-weken durende reis naar Mozambique malaria op. De symptomen kwamen pas toen ik weer in Nederland was, en misschien had ik het toch net iets onderschat. Wel gemakkelijk: toen ik dan toch in het ziekenhuis moest blijven (wegens hoge koorts en resultaten die uitbleven), kon ik mijn collega's gewoon bellen om mijn koffertje te brengen, want dat stond op kantoor te wachten om naar Brussel te gaan voor het werk - het originele plan. Uiteindelijk werden het drie nachten ziekenhuis, en nog een dikke week herstellen, waarvan een deel in "hotel mama & papa" in België. Ik herinner me Zana's verhaal - eigenlijk identiek aan het mijne: hoe hij zo lang in Afrika leefde en nooit malaria had, en dus ook niet meer oppaste. Maar ook hoe hij het onderschat had toen hij het eenmaal had, hij was er zieker van dan gedacht en het duurde langer dan verwacht tot hij weer beter was. Volgende keer toch maar een beetje beter oppassen?!

(bron)

Nederland is toch bekend om zijn lange mensen, en dan maken ze ziekenhuisbedden waar ik nog niet eens helemaal inpas???

Ontslag uit het ziekenhuis

Hotel mama & papa: ik werd errug in de watten gelegd!

Ze zijn grondig in Nederland: na 3 weken moet ik opnieuw op controle, en een week daarna nog een keer. Ik blijk bloedarmoede te hebben, maar bij de tweede test wijst uit dat het ergste alweer voorbij is. Een paar maanden later heb ik ineens heel veel haaruitval (blijkbaar is dat normaal na hoge koorts), zelfs de kapper geeft er commentaar over. Maar gelukkig gaat ook dat snel weer over...