Alle paspoppen zijn hier blank... Volgens de ene geïmporteerde jaren '60 poppen die in de Westerse wereld afgedankt werden, volgens de andere om muzungu's (want dat zijn uiteindelijk toch degenen met het geld) te overtuigen hun handelswaar te kopen, nog iemand anders bedacht dat het misschien duurder was om zwarte poppen te maken omdat je meer kleurstof nodig had...
Overigens zijn ook alle poppen waar de kinderen mee spelen blank, waardoor de associatie ontstaat dat blank = pop. Getuige de commentaar van het kindje van een van de consultants: 'Kijk mama, die auto wordt bestuurd door een pop!'
Hahaha!!!
ReplyDeleteWas Lore soms óók maar "een poppemieke"....
Ze heeft duidelijk een beetje te veel schorpioeneigenschapjes en haar karaktertje moet NIET onderdoen voor broers toekomstige meter!!!!
Bij Tina heeft ze het nochtans enkel en alleen op "het zwarte popje" gemunt. Ik ben me er dus ook ééntje gaan aanschaffen, tót we erachter kwamen dat Tina's negerpopje over een tutteke beschikt en het is aldus duidelijk dat het niet om de pop maar 't extra gadget te doen was....
Een mens kan zich maar eens vergissen!!!!
Dikke natte zoen van Loreke aan "esjjjj inj oejajajaja" (vertaal: Elsje in Oeganda!)
Hey Elsje,
ReplyDeleteBen net nog eens een kijkje komen nemen op je blog. Fijne verhalen altijd!
Hier in Congo alles ok!
Zoenen
Clara
Hoe door en door Afrikaans Oeganda ook is, overal zie je invloeden van het kolonialisme. De Engelsen hebben op zovele dingen in het dagdagelijkse leven hun stempel gedrukt. De taal op de eerste plaats, de vele Anglicaanse kerken, de thee (mét melk! – zelfs wanneer je “African tea” bestelt, krijg je op sommige plaatsen thee de gewone Britse thee, zónder kruiden, maar mét melk), koloniale huizen en tuinen, golfterreinen, zeilsport, om nog maar te zwijgen van de respectvolle en verontschuldigende houding van de bevolking tegenover iedere muzungu. Maar de paspoppen vond ik zó vreemd, zó komisch met hun Afrikaanse kleding die geen enkele muzungu draagt. Nochtans lijken ze niemand te storen, of zelfs maar enigszins op te vallen. Ze zijn een alledaags onderdeel van het Oegandese straatbeeld geworden, waar je onbewust overheen kijkt, dat je zo gewoon bent dat je vergeet dat het in se toch wel wat vreemd is dat er in stalletjes waar geen enkele blanke zijn kleding koopt, blanke paspoppen te pronken staan. Ikzelf heb nooit kunnen wennen aan de blanke poppen, en het bleef me verrassen dat iedereen ze doodnormaal vond. Kan je je inbeelden dat er in Europa uitsluitend zwarte paspoppen in de winkels zouden staan? Dan pas begrijp je de invloed van het kolonialisme, hoe deze – vaak ostentatief maar door de gewoonte onopgemerkt - diep tot in het alledaagse leven is doorgedrongen, zich onopvallend vermengd heeft en overal als vanzelfsprekend aanvaard wordt. Voor mij bleef Oeganda een raadsel, bracht elke dag een nieuwe verrassing, en kwamen de paspoppen me elke keer opnieuw heel bevreemdend over.
ReplyDelete