Die uitdrukking is zeker van tel in Kampala. Want naast alle Afrikanen lopen hier ook héél wat 'muzungus' (blanken), Indiërs – erfenis van de Britse kolonisatie? - en een handjevol Aziaten rond. En Afrikanen, dat zijn niet enkel Oegandezen, maar ook Somali's, Congolezen, Kenyanen – zeker nu met de post-electorale spanningen - enz. Voor mij misschien niet dadelijk herkenbaar, maar voor de gemiddelde Oegandees des te meer.
Hoe zal ik de ene Oegandees van de andere kunnen herkennen? Dat was een van mijn zorgen voor ik vertrok, zeker omdat ik er in België, met maar een handjevol Afrikanen, al moeilijkheden mee had. En ze maken je het er niet gemakkelijker op, aangezien het haar van ALLE mannen (uitzonderingen zijn op één hand te tellen) ergens tussen de 0 en de 10 mm lang is. Bij de vrouwen is het net andersom: ze hebben wel een heel herkenbaar kapsel (de alomtegenwoordige vlechtjes in alle verschillende maten en lengtes, kort stijf haar, een weelderige krullenbos die alle kanten uitsteekt, strak naar achter gekamd haar in een staartje, of... een pruik, helemaal niet ongewoon), maar dat wisselt zowat elke 2 weken, zodat ze er ineens heel anders uitzien.
Je zou op de omvang van de mensen kunnen letten. Dik zijn is hier niet zozeer een teken van schoonheid (zoals ik eerst dacht) als wel een bewijs van welvarendheid, en roept respect op. Naar dikke mensen wordt geluisterd, terwijl dunne mensen het heel wat moeilijker hebben om au sérieux genomen te worden. Traditionele vrouwen houden er ook van om zich dito te kleden. De huidige Oegandese mode heeft wel érg hoge pofmouwen, en een opzichtig lint rond de middel. Daarnaast dragen de Oegandezen – al dan niet tweedehandse – Westerse kleding. Maakt trouwens niet zoveel uit of die oud, al dan niet bijeenpassend, te groot, vol scheuren, of te warm is. Anderzijds is ook verzorgde (traditioneel of Westers) een teken van welvaart.
Leeftijd is voor een muzungu niet gemakkelijk in te schatten. Eén ding staat wel vast: je ziet hier bitter weinig oude mensen. Niet verwonderlijk als je weet dat de levensverwachting ergens rond de 45 jaar ligt. Op mijn vraag hoe oud de persoon in kwestie was tijdens een gesprek over iemand die plots was gestorven, kreeg ik het antwoord dat ze 'niet meer zo jong' was, ergens achterin de 30, misschien 40. Ze liet naast haar man ook 7 kinderen achter.
7,3 kinderen, dat is trouwens het gemiddelde aantal hier in Oeganda. Als werkkracht, of als zekerheid tijdens de oude (?) dag, maar het heeft zeker ook te maken met hun sterke geloof. Veel Oegandezen zijn katholiek, en de Paus heeft nu eenmaal gezegd dat voorbehoedsmiddelen uit den boze zijn... Mijn collega's zijn trouwens oprecht ongerust over mijn zielerust: ik zou écht meer naar de kerk moeten gaan. Maar wat voorbehoedsmiddelen betreft: er zijn langs de andere kant vele organisaties die het gebruik ervan wél promoten, zoals ook de dozen vol met condooms op het toilet op mijn werk (het stadhuis in Kampala) bewijzen.
No comments:
Post a Comment