Het is gebeurd...

Vanaf nu geen GoPass meer, geen kortingen op concerten en voorstellingen, geen voordelen meer voor museumbezoeken, niet eens meer korting op de bus in Portugal. Vanaf nu RailPassen, en volle pot betalen... Nog een geluk dat ik hier in Afrika zit, waar al die dingen sowieso toch niet aan de orde zijn (bij gebrek aan treinen, musea en bij uitbreiding een algemeen concept ‘korting voor jongeren’), zodat de overgang van ‘jongere’ naar ‘vanaf-nu-ben-je-verondersteld-van-een-evenwichtig-leven-te-leiden-met-partner-en-wie-weet-al-kindertjes-of-alleszins-een-goede-job-en-misschien-wel-een-huisje-of-appartementje’-volwassene zich niet al te abrupt voordoet. En ik ben (voorlopig toch nog) gezegend met één van die voorgenoemde dingen (de goede job, voor diegenen die zich vragen begonnen te stellen – nee, ik heb nog steeds niemand gevonden en ben vooralsnog dus nog steeds happy single - Kandidaten kunnen zich melden op het nummer +256 775 11 00 75 ;).

Ik moet zeggen, ik was ten zeerste onder de indruk van de tsunami aan verjaardagswensen; toch niet evident na 10 maanden bijna ononderbroken in Afrika. Bij deze ook alvast mijn excuses aan iedereen van wie ik de verjaardag al vergeten heb en diegenen van wie ik hem nog zal vergeten (zelfs met die prachtige kalender die ik van jullie kreeg)...

Speciaal voor kleine Lore: is dat nu geen prachtige kroon?!