Welkom bij de V-EZ

V-EZ (spreek uit: fau-ee-tset) staat voor 'Vorbereitungsstätte für Entwicklungszusammenarbeit' oftwel 'Trainingscentrum voor Ontwikkelingssamenwerking'. Twee maanden lang kan ik hier bijleren over vanalles en nog wat, terwijl onderdak en eten voorzien wordt, en ik op de koop toe ook nog betaald word. Dat het meeste in het Duits is, neem ik er dan ook graag bij - hoewel ik gelukkig het recht heb verworven om zelf Engels te praten. En hoewel het zeker niet mijn hoofdbekommernis is, is het natuurlijk steeds interessant om ook wat Duits mee te pikken.

V-EZ domein, met links het restaurant, dat via een loopbrug met 

de gebouwen rechts verbonden is

'Zijn er veel mensen?', vroeg ik toen ik voor het eerst aankwam. 'Nee hoor,' antwoordde de man aan de receptie, 'nu ja, toch een 120'. Het is een bonte bende van overwegend Duitsers, maar ook Zwitsers, Oostenrijkers, een Brit, een Mexicaanse Amerikaan, een Litouwer, een Malinees, een Zambiaan, een Oegandese, en ook nog een andere Belg. Veel jonge mensen, maar ook veel mensen met al járen ervaring. Ook families met kinderen lopen er rond. De meesten vertrekken net als mij met de DED, maar er zijn ook werknemers van GTZ, Inwent of CIM.

De introducties verlopen niet zozeer volgens het 'wie ben je en waar kom je vandaan'-principe, maar eerder 'wie ben je en waar ga je naartoe'. En dat is naar zo goed als de hele wereld, zolang het niet het westen is. Maar dus wel naar Brazilië of China. En ook Afghanistan, Tsjaad, Guatemala, Mongolië of Tadjikistan. Of waar Traveler IQ Challenge dan toch goed voor is.

Jorge (naar Afghanistan), Martin (Oeganda), ik (Mozambique),
 Christian (Zambia) en Jürgen (Lesotho)

Ik ben ondergebracht in het gebouw van V-EZ zelf, net als nog een 40 anderen. De rest slaapt in hotels en pensions in de buurt. Dat betekent dat ik 's ochtends zó uit mijn bed het restaurant kan instappen, en ook niet buiten moet komen om naar de cursus te gaan.

Mijn kamer

V-EZ ligt aan de Rijn, die ik zelfs vanuit mijn kamer kan bewonderen.

De Rijn ligt een beetje verscholen tussen de bomen, maar met hun 

herfstkleuren zijn die ook zeker het bewonderen waard

(Eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat tussen mijn kamer en de Rijn helaas 
ook nog een lelijke aanbouw van de mediatheek staat)

Afgelopen weekend trokken we er als toeristen op uit voor een bootvaart op de Rijn, langs de wijnvelden en kastelen. En ook langs de Lorelei, die een rots blijkt te zijn. Weer wat nieuws geleerd...

We waren met 10: Maria-Victoria, Pitt, Christian, Lena, Michi (even verdwenen), 

Anna, Christian, Joachim, Bernd en ik

Lena aan de Lorelei (links), Joachim en Pitt (rechts)

 Mijn toekomstige stulpjes

 En mijn wijngaarden

(Alles wanneer ik later groot en rijk ben)