Kerst en Nieuw

Mijn 2e kerst en 3e nieuwjaar in Afrika. En waar ik vorige keer best wel wat heimwee had (op een eiland, zonder electriciteit, waardoor mijn telefoon het begaf tijdens de kerstgroetjes - waarschijnlijk dat Toon dat iets minder erg vond ;) was ik dit keer omringd door goede vrienden en met genoeg gelegenheid om ook contact te hebben met het thuisfront. 

De capulana-letters versieren nu mijn inkompoortje.

Alberto, mijn bewaker, was erg onder de indruk van 

mijn knutselcapaciteiten - maar wou wel ook weten

wat "happy" nu eigenlijk betekent...

De 23e december reisden Malou, Evie en ik van Vilankulo naar Chimoio, waar we nog net op tijd aankwamen om de pre-kerstdrukte te ervaren: te veel mensen, bomvolle karren en lege rekken in de Shoprite. Maar ons niet gelaten - we vonden alles wat we nodig hadden om de feestdagen door te komen.

Kerstavond begon met een super feestje voor de jarige Jamal - het was zalig om de kinderen zo te zien genieten van al het snoepgoed, eten, en vooral de spelletjes!

Waw! Bedankt Georg en Shanti!

In de vroege namiddag namen we afscheid, om 's avonds naar het volgende feest te vertrekken. We waren uitgenodigd bij Klaus en Theres, waar we heerlijk eten voorgeschoteld kregen, inclusief véél te veel dessert, zongen, pakjes verdeelden, spelletjes speelden, en tot de late uurtjes dansten.

Bedankt Theres en Klaus!

Op Kerstdag kregen we Hans en François op bezoek. Eten koken - met chef François die me honderden tips gaf - duurde zo goed als de hele namiddag, omdat ik geen gas meer had en mijn enige electrisch vuur gigantisch traag was, maar Hans kwam ter hulp en doneerde zijn extra gasfles.

De 26e beklommen fameuze Cabeça do Velho - dé toeristische attractie van Chimoio, maar wegens eerdere meldingen van overvallen gingen we zonder waardevolle spullen - dus ook zonder camera. Maar voor wie het vergeten was:

Dit is het "Hoofd van de Oude Man" (vert. van Cabeça do Velho)

Verder die week: véél geknutsel, lekker eten, winkelen en - oh ja - ik moest ook nog werken...

Oudejaar! Gelukkig voor ons vielen Klaus en Theres hun plannen in het water, en besloten ze ook in Beira te vieren - altijd leuker met véél vrienden, én konden we met hen meerijden... Wij logeerden bij Martin, die slechts 2 dagen daarvoor van Manica naar Beira verhuisd was. Hij heeft een tof appartementje, met dit zalige uitzicht:

Tussen de Mozambikanen, met uitzicht op het Grande Hotel

- ooit een chic hotel, vandaag een sloppenwijk

(Bedankt Martin!)

Op de laatste dag van 2011 kregen we ook nog een teken van God:

En hoewel we moeite hadden om een 's avonds een restaurant te vinden, liep alles uiteindelijk op wieltjes en vierden we het begin van 2012 aan het strand van Beira, omringd door vuurwerk. Geen aftellen, niemand die wist wanneer het nieuwe jaar exact begon, maar dat kon niemand ook iets schelen =)

De eerste dag van het nieuwe jaar moest iedereen nog wat bekomen van het feest...

Wij namen ook afscheid van Evie - zij vloog via Beira naar Maputo en daarna naar huis. Wat een supervakantie, dankjewel Evie!

Afscheid in stijl: buiten aan Martin's appartement aan mijn nieuwe 

tafeltje bij de muziek waar we de hele nacht van mochten genieten (?)

Het is intussen ook alweer een jaar geleden dat ik in Mozambique aankwam - en dat werd gevierd... in Zimbabwe! Meer daarover hopelijk in een volgende post. Maar wat heb ik veel geleerd dit jaar, en wat is het al interessant geweest - Mozambique leren kennen, de taal leren, mijn werk, de mensen, gewoontes, klimaat,... Dat belooft voor het volgende jaar (de volgende jaren?!).

Helaas begon het jaar ook met droevig nieuws: een collega die heel ineens is gestorven. Een intelligente, humoristische, ingoede en optimistische persoon. Het doet je wel even slikken... R.I.P. Sr. Coelho.