Zoals de oorlog in Syrië ineens veel tastbaarder leek toen couchsurfer Husam bij ons verbleef, en hij over zijn familie in Syrië vertelde, en over het dorp waar hij opgroeide dat intussen was platgebombardeerd; zo is ineens de bomaanslag van afgelopen donderdag in Yemen niet gewoon een (vreselijk) nieuwsitem, maar iets persoonlijks.
Bij de bomaanslag zijn ook drie collega's omgekomen, een van hen ontmoette ik tijdens de voorbereiding in Duitsland. Het was maar gedurende een week, en ik kan me niet eens meer herinneren hoe hij eruit zag (Had hij lang of kort haar? Een stoppelbaard of gladgeschoren? Grijze ogen? Een lang of eerder rond gezicht? Ineens voelt het verkeerd dat ik dat ben vergeten.), maar ik weet nog hoe hij me zijn naamplaatje gaf - waarbij hij wel eerst de typfout erop verbeterde, want zo wist ik dan ook zijn emailadres - en hoe gedreven hij vertelde over zijn werk en over Yemen. Het maakt me stil...
(van hier)
Ja Els,
ReplyDeletehet hemd is vaak veel nader dan de rok. Als je de nieuwjaarsvragen in Humo leest over wat bekende Vlamingen het meest heeft getroffen omtrent het voorbije jaar, dan hebben de meeste het over een of ander ( minuscuul ) item dat zich in België heeft afgespeeld, terwijl er dit jaar zomaar eventjes weer ongeveer 40.000 doden in Syrië zijn gevallen, om nog niet te spreken over het oneindig aantal getraumatiseerde kinderen en hun ouders. Een bekende Britse oorlogs- journalist schat dat de oorlog daar nog ongeveer twee jaar zal duren: ze hebben daar dus nog 80.000 oorlogsslachtoffers te goed!
Zucht....
ReplyDeleteWat Paul schrijft is waar en ik werd ook opnieuw stil van jouw berichtje.
We beséffen dit allemaal, maar ondanks die "opengetrokken wereld" is er zoveel nieuws waar we "maar weinig mee kunnen" dat we onze ogen voor een deel sluiten van die wereld...
Een mini-wereldje in mijn wereld (op school) is ook om te huilen.
Bestaat ook elke dag uit ellende en miserie, uit "dingen die niet zouden mogen bestaan", uit "hoe KAN dit waar zijn". We zijn met zoveel leekrachten en zo weinigen die er wat mee doen.
Maar diegene DIE er wat mee doen, maken wel een wereld aan verschil.
Er is dus zeker hoop...
En als JIJ geen hoop brengt, dan weet ik het ook niet meer....
Maar goh...wat missen wij jou hier ook!!!! ;)