Saturday, March 28, 2020

Hargeysa

Februari 2020

De afgelopen 2,5 jaar ben ik betrokken geweest bij een onderzoeksproject over ruimtelijke ongelijkheid in Oost-Afrika en hoe stedelijke landmarkten daar een rol in spelen. We keken met name op welke manier mensen toegang kregen tot een plekje in de stad, welke actoren en instituties daarbij betrokken waren, hoe die processen verliepen en op welke manier dat ruimtelijke ongelijkheid in de stad al dan niet vergrootte. We gebruikten twee steden in twee landen daarbij als case studies: Kampala als primaire en Arua als secundaire stad in Uganda; en Hargeysa als primaire en Berbera als secundaire stad in Somaliland. 

(Somaliland? Bedoel je niet Somalia? Ik heb het wel degelijk over Somaliland, een zelf uitgeroepen staat die al sinds 1991 onafhankelijk opereert maar internationaal niet erkend wordt. Het heeft een eigen bestuur met verkozen overheid die sinds ongeveer 30 jaar de rust en veiligheid veel beter kan garanderen dan in Somalia.) 

We doen het onderzoeksproject in samenwerking met DPU (deel van University College London) en het Brits consultancy bedrijf IPE Triple Line en werken ook samen met lokale partners in de twee landen. Aangezien ik meer ervaring heb in Uganda, ben ik voor de datacollectie meer betrokken bij het Ugandese gedeelte. Het lijkt er dan ook op dat ik helemaal niet in Somaliland zal geweest zijn, ondanks dat ik voor de analyse ook veel over Somaliland heb geschreven. 

Gelukkig komt er op het einde van het project dan toch nog een mogelijkheid om naar Somaliland te gaan: samen met Colin, Michael en Dorcas van DPU doen we een afsluitende 'policy uptake' workshop in Hargeysa en een in Berbera. Het idee van de workshops is dat we samenzitten met beleidsmakers van lokale en nationale overheid en met hen bekijken hoe de bevindingen van ons onderzoek kunnen worden omgezet naar concrete acties. Hoewel alles goed georganiseerd is en iedereen uitgenodigd, zijn de beleidsmakers net die week in crisisoverleg vanwege politieke spanningen met Somalia. We werken dus vooral met enkele mensen van de lokale overheid, de universiteit en geïnteresseerde studenten. Die zijn overigens erg enthousiast, maar of (en hoe snel) dat tot veranderingen gaat leiden valt nog af te wachten. 

Alleszins krijg ik dus zo ook de mogelijkheid om een beetje te proeven van dit fascinerende land, de mensen te leren kennen (supervriendelijk en zó behulpzaam!) en beter te snappen waar ik nu die afgelopen 2 jaar over heb zitten schrijven. 

Voor vandaag houd ik het bij een impressie van hoofdstad Hargeysa. Met de opmerking dat ik probeerde een beetje vanalles te fotograferen, maar bij de uiteindelijke selectie toch geneigd was om de meer romantiserende, "typisch Afrikaanse" (wat dat ook moge betekenen) foto's eruit te halen. Een neutraal beeld van Hargeysa is het dus absoluut niet. 

Somalilanders zijn trots op hun land, je ziet de vlag overal terugkomen.

Zicht op Hargeysa in de verte



Zoals je op dit Google Maps satellietbeeld kan zien heeft Somaliland een woestijnachtig klimaat. Het had (tot op zekere hoogte heeft) daarom ook een pastoralistische cultuur. Vooral geiten en kamelen worden gehouden. Zo is bijvoorbeeld de beschikbare melk vooral kamelenmelk.

Kraantjeswater is niet overal beschikbaar en dus wordt er veel water op deze manier geleverd. 

Stalletjes om iets te eten of te drinken langs de kant van de weg

Vooral tijdens de middagonderbreking, na het gebed, zie je daar veel mensen zitten

Een cool gebouw in het centrum van Hargeysa


Aan de rand van de markt


Buspark. Veel bussen hadden deze soort "zonnecreme" op, niet duidelijk waarom...

Eetkraampjes aan het busstation


Een schattig balkonnetje boven de marktkraampjes


Veel mensen kauwen op qat, een soort pruimtabak die licht bedwelmend is. Een bijhandel is deze in "tandenpoetsstokjes" zoals deze man hier (denk ik)


Dit hotel is een van de weinige landmarks in Hargeysa die zijn overgebleven van vroeger. Hargeysa werd namelijk in de burgeroorlog compleet platgebombardeerd, ongeveer 90% van de stad werd vernietigd.

Een doodlopende straat met geparkeerde auto's en minibusjes

Voetbal als vrijdagnamiddag vermaak

Residentiële wijk




1 comment:

  1. Die humor van u...
    Residentiële wijk...ik kwam bijna niet meer bij...
    En eerlijk? De meer romantiserende en typisch Afrikaanse look geeft voor mij toch weer een behoorlijk shock-effect…
    In deze tijden van Corona wil ik me toch niet echt de vraag stellen wat er gebeurt als dat tot daar reikt...Of zien ziekenhuizen er beter uitgerust uit dan de residentiële wijken???
    Ik hoop het echt wel heel hard...

    ReplyDelete