Corona challenge: doe een schilderij na

Mei 2020

Corona kan rare dingen met je doen... Neef Koen daagde de familie uit om een schilderij na te doen binnen de beperkingen van 'blijf in uw kot'-corona. Ik deed op de valreep ook nog mee, met deze inzending:

Een remake van James Whistler's Arrangement in Grey and Black no. 1 (Whistler's Mother)

Een rustige achtergrond, een zwart kleed (dat moslimkleed voor in Somaliland deed weer dienst), en verder wat witte accenten, dat kon niet zo moeilijk zijn. Alleen blijk ik geen enkele witte lap stof te hebben... Maar dan is er gelukkig het coronaquarantaine item bij uitstek voor de hoofddoekflap, borstflapje, armfrunseltjes én zakdoek: juist ja, toiletpapier... 

Aangezien ik alleen thuis ben, moest ik er ook iets op bedenken hoe ik de foto zou kunnen trekken - met zelfontspanner leek me toch een beetje moeilijk om nét op het juiste moment nét in de juiste pose te zitten. En dus kwam ik uit bij Zoom, want daar kan je in je eentje een vergadering starten, een achtergrond instellen, én een video maken. Om die achtergrond te maken, 'powerpointte' (bij gebrek aan Photoshop skills en programma) ik eerst de dame (half) weg van het schilderij en maakte ik de gordijn wat breder, zodat het niet uitmaakte of ik nu helemaal exact of de juiste plek zou zitten. De blauwe muur wilde wegens lichtinval maar gedeeltelijk meewerken, dus blijft er een blauwe plek achter me. Uit de video knipte ik vervolgens het beste beeld eruit, et voilá. Al bij al ben ik best tevreden met het resultaat. Hier ook nog een klein 'remaking of'-filmpje:

Berbera

Februari 2020

Deze post heeft hetzelfde probleem als mijn post over Hargeysa: hoewel ik probeerde evenwichtig foto's te trekken van heel Berbera (of toch het stuk dat ik zag), was er bij de favorieten-selectie een overduidelijke voorkeur voor het 'vergane glorie'-deel van Berbera. Hoewel het duidelijk in verval is, kan je je zonder al te veel moeite voorstellen dat dit vroeger prachtige huizen waren. 

Berbera is een havenstadje met een bevolking geschat ergens tussen de 33,000 en 450,000 (de schattingen lopen zo ver uiteen omdat er geen recente tellingen zijn, maar de inschatting bij de ruimtelijke analyse van ons onderzoek lag dicht bij het lage getal). Er wordt een economische boom verwacht want een grote havenuitbreiding wordt momenteel uitgevoerd, gefinancierd door een bedrijf in Dubai dat zo Ethiopië beter hoopt te ontsluiten. Maar vooralsnog is de eerste indruk een klein, slaperig kuststadje met een prachtig (doch vervallen) stadscentrum. Een impressie:

Het centrale plein van Berbera. We praten met enkele vrouwen die er hun eigen bedrijfje hebben

De straten zijn erg breed in verhouding met de hoogte van de huizen. In sommige straten heb je gebouwen van meerdere verdiepingen, maar andere straten hebben slechts een verdieping

Heel aangenaam in Somaliland: overal aan de straatkanten vind je kleine cafeetjes (of eerder theestalletjes aangezien er (officieel) geen alcohol wordt verkocht in Somaliland - er valt blijkbaar wel alcohol te verkrijgen via ondergrondse kanalen, maar niet in het openbaar). Dit was vroeg in de ochtend, aan het busstation, maar ook in de namiddag tijdens de pauze voor het gebed zie je overal mensen (toch vooral mannen) thee drinken. 

Aan de haven. Dit is niet de haven die in ontwikkeling is, maar de haven aan het stadscentrum die door de lokale vissers gebruikt wordt

Overal gluren nieuwsgierige oogjes naar buiten. Wij gluren al even nieuwsgierig terug, proberen een glimp op te vangen van wat er zich daar binnen afspeelt...

Het kleurenpalet van het stadje is prachtig: veel wit en grijs met verschillende tinten blauw, turkoise en groen en wat bruintinten. Ik vind het prachtig. 

Een schattig klein moskeetje

Veel gebouwen hebben ook mooie details zoals de dakrand hier in een eerder Arabische stijl

Of dit gebouw in een soort moderne jaren '20 stijl? (vanwege de afgeronde hoekjes)

Wat een leuk balkonnetje! Maar helemaal stabiel lijkt het helaas niet meer

Bij sommige gebouwen lijkt er nog een begin te zijn gemaakt om ze te renoveren, maar veel andere staan op instorten of zijn al ingestort. Zo jammer.  

Jama, onze lokale contactpersoon in Somaliland, is dan ook een campagne gestart om de mensen te sensibiliseren over het belang van erfgoed. Maar veel mensen hebben helaas andere dingen aan hun hoofd dan dat. Daarbij komt blijkbaar dat degenen die er wonen niet de eigenaar zijn, dus ook niet echt een incentive hebben om erin te investeren. Omdat ze er al zolang wonen is hun huur langs de andere kant zo laag dat de eigenaars er niet genoeg aan verdienen om in het gebouw te investeren. En dus gaat het van kwaad naar erger...

Een ini-mini benzinestationnetje

Wat verder uit het centrum: koloniale huizen met Turks/Arabische invloed

Dan toch ook een foto van een wat nieuwer deel van de stad, van een winkeltje dat qat verkoopt. Ze verkopen het in bossen stengels, samengeknoopt met een touwtje, vandaar de afbeelding. Het nummer is blijkbaar het nummer voor betaling via je telefoon (een systeem dat erg ingeburgerd is in Somaliland aangezien de lokale munt geldbriefjes met zo een lage waarde heeft dat je er stapels van nodig hebt om gewone dingen te kopen. Handelaars hebben vaak metalen kistjes om geld in te bewaren, en op straat kom je de kleine stalletjes vaak tegen die ik van Uganda en Mozambique ken om telefoonkrediet te kopen, maar die hier gevuld zijn met stapels geld om om te wisselen. Een voorbeeld vind je hier). (Ook?) vanwege deze praktische problemen is 'mobile money' hier dus erg ingeburgerd, je kan zowat overal met je telefoon betalen. 

Een poging tot kunstige foto in het donker, met de verlichte moskee op de achtergrond en een boom met vogelnesten op de voorgrond

Muurschildering aan een school. In deze corona-tijd ook een goede reminder voor mezelf...