On the road: impressies Douala -Ndom

Eerst was het een collega die uitviel, daarna ook een tweede. Daardoor bleven we in onze 'component' (het deel van het programma waar ik in werkzaam ben) slechts met 2 over. En dat terwijl de zieke collega de hele maand had volgepland met trainingen die weliswaar door een consultant gegeven zouden worden, maar waarbij ook iemand van GIZ bij moest zijn. En dus mocht ik een deel van die trainingen bijwonen als GIZ 'afgevaardigde'. Mijn rol was vooral het welkomstwoordje doen en wat kleinere taakjes doorheen de 1-dag durende training. Het was een fantastische en erg toegewijde consultant die de training deed en het was steeds een genot om haar bezig te zien. Ik hoop dat ik ook ooit zoals haar kan zijn. Verder gaf het me ook de gelegenheid om de mensen die we trainden te leren kennen: les conseillers municipaux, de gemeenteraadsleden zeg maar. In de training hadden we het over hun rol in het identificeren van de prioriteiten, mobiliseren en informeren van de bevolking alsook hun rol als 'leider' in de gemeente. Erg interessant!

Deze trainingen vonden plaats in 10 verschillende gemeentes in Littoral, een van de provincies waar het programma werkzaam is, en waar ook Douala zich bevindt. En dus kreeg ik via de trainingen ook een beeld van hoe de provincie eruitziet. Erg gevarieerd is dat! Ik trok onderweg een heleboel foto's (maar selecteerde daaruit toch vooral degenen die voor mij in het oog sprongen); vandaag de selectie van mijn reis van Douala naar Ndom. 

Die reis was een beetje een Roomse reis: hoewel de training pas op vrijdag was, vertrok ik al op woensdagnamiddag. De consultant was namelijk al in Edea, samen met de andere collega die niet ziek was. Ik loste die collega af, en omdat zij donderdagochtend al vroeg terug in Douala moest zijn, ging ik met een chauffeur* al woensdag daar naartoe zodat de chauffeur haar de volgende ochtend vroeg terug naar Douala kon brengen. 

* Inderdaad, met chauffeur... We delen namelijk met de collega's hier in Douala 4 auto's, en hebben dus ook 4 chauffeurs. Voor veel dingen is dat handig; ze doen heel wat meer dan enkel rijden, en zelf moeten we dus niet rijden of ons om de auto bekommeren. Maar omdat niet iedereen zijn eigen auto heeft en we veel activiteiten doen (vooral nu tegen het einde van het jaar) is er vaak autoschaarste. Verder voel ik me toch ook een beetje ongemakkelijk om zo een "eigen" chauffeur te hebben als ik op pad ben.

In de file in Douala

Langs de spoorweg - Er is een treinverbinding tussen Douala en Yaoundé; een erg aangename manier om te reizen heb ik vernomen, maar velen twijfelen toch vanwege een ernstig treinongeval in 2016.

Een van de avenues bij het uitrijden van Douala

Overal wordt ijverig gebouwd. Vaak ook in de hoogte

Vissersbootjes aan de Dibamba-rivier

Aan de péage: tussen Douala en Yaoundé zijn er drie plekken waar je 500 FCFA (0.75 euro) tol moet betalen per voertuig. 

Woensdagavond sliep ik dus in Edea, donderdag reed ik verder met de chauffeur die al met de consultant op reis was. Die dag reisden we tot in Yaoundé. Hoewel we er wel de tijd voor hadden, gingen we niet verder tot Ndom, omdat een geschikte slaapplaats daar blijkbaar niet beschikbaar was. 

Hoewel ik veel foto's met gebouwen heb, is eigenlijk een groot deel van de weg natuur of plantage. Maar dat is moeilijk in beeld te vangen; deze foto vond ik wel een goede impressie geven. Toen ik de eerste keer van Yaoundé naar Douala reed, was dat in de stromende regen, en toen kreeg ik een beter idee waarom het een 'regen'woud genoemd wordt. Erg impressionant!

Bij het binnenrijden van Yaoundé

Ook hier: overal wordt er gebouwd

Zicht op het economische/administratieve centrum, met het typische verkeer op de voorgrond. De gele auto's zijn trouwens taxi's.

Plaats waar je opslagtanks voor water kan kopen :)

Aangezien we de vorige dag niet naar Ndom reden, stond de chauffeur om exact half 6 aan het hotel om me op te halen en verder te rijden; het was immers nog 3 uur tot Ndom.

Het had 's nachts geregend en een deel van de weg was niet geasfalteerd: we glibberden eroverheen (voor het grootste deel)

Bij de afdaling van dit heuveltje raakten we echter in een verkeerd spoor en daarmee in de geul langs de weg. Hoe harder we probeerden, hoe dieper we wegzakten...

Ook met de hulp van deze aardige dorpsbewoners duurde het een hele tijd voor we terug op het rechte pad waren (op een bepaald moment stonden we haaks op de weg omdat we steeds in die richting slibberden; de wielen kregen maar geen grip). 

De welige plantgroei en alle mogelijke kleuren groen, het is echt heel mooi om te zien, maar moeilijk op foto te krijgen

Uiteindelijk kwamen we met een uur vertraging aan op lokatie; daar hadden ze geen vertrouwen gehad dat we ook echt zouden komen dus duurde het nog meer dan anderhalf uur eerdat we ook echt konden beginnen. Maar het was een goede training!