Thursday, February 28, 2008

Comments

Er zijn een aantal vreemde commentaren gekomen op mijn vorige posts ("See here" en "Look here" of iets in die trant), die ik ervan verdenk virussen te bevatten als je de link volgt. Ik raad iedereen dus aan om vooral NIET op die links te klikken, tenzij er een computerexpert is die me van het tegendeel overtuigt...

*UPDATE* Ik heb ondertussen uitgevonden dat ik die posts ook gewoon kan deleten... Bij deze dus moeten de nieuwsgierigen onder jullie er ook niet meer naar gaan zoeken, want ze zijn verwijderd :)

Geef toe:


Monday, February 25, 2008

En dat was nog láng niet iedereen...

Inderdaad, ondertussen heb ik ook een landgenootje mogen verwelkomen: Liesbeth, 26 jaar, en fotografe. Ze heeft een tijdje bij de New Vision gewerkt – de krant waar Els de Temmerman momenteel hoofdredactrice van is – waar ze fotografen op/begeleidde. Nu doet ze hetzelfde in het Media Centre, voor 3 maanden.

Maar hoewel ze hier niet slapen, zijn hier nóg heel wat mensen in het huis. We leven hier namelijk een prinsen/prinsessenleventje: huismeid Grace is 's morgens om 6u30 al aan de slag om alles in goede banen te leiden voordat om 7u Claire en Olivia vertrekken. Daarna ruimt ze de keuken verder op: meestal staat er haar een gigantische afwas van de vorige avond te wachten. Kan je je inbeelden: we wonen op dit moment met 10 mensen in het huis, van wie er toch zeker 6 hun eigen potje koken, hetzij op hun eentje, hetzij per twee. En pannen en potten zijn er genoeg in het huis, dus het is voor ons niet nodig om af te wassen voordat we beginnen te koken.

Monday, February 11, 2008

Het ga je goed, Daisy en Curtis!


Nieuwsgierige Curtis en altijd hongerige Daisy aan mama's borst

Monday, February 4, 2008

Gelukkige verjaardag, Toneboon!!!

Erg ver ben ik niet geraakt vorige keer... Te opgewonden over de eerste keer achterop een boda boda veronderstel ik. Ondertussen ben ik het al helemaal gewoon, al neem ik normaalgezien enkel een boda boda voor het lange rechte stuk tot bij het huisje, en probeer ik de drukke wegen en vooral de chaotische ronde punten te vermijden. En om eerlijk te zijn: het voelt zalig om met de wind in je gezicht, de zon op de je rug rustig achterop te zitten, kijkend naar het dagelijkse leventje op Makindye Hill.