Verhuis

Ze is ondertussen alweer een maand weg, maar het was fijn om haar nog te zien voordat ze naar Duitsland terugkeerde. Caro kwam midden juni terug van een fietsvakantie in Zimbabwe, om eind juni op het vliegtuig te stappen. Zo een 10 dagen had ze, om al haar bagage per container te verzenden en van iedereen afscheid te nemen. Een overzicht: 

Ik kwam terug van enkele dagen werk in Gorongosa, gevolgd door een heerlijk relaxed weekendje samen met vriendin en collega Maria in het Nationale Park van Gorongosa, en vond het huis zo: 

Caro deelt orders uit, en Lara helpt een handje mee

Niet enkel Lara, ook de 3 bewakers Alberto, Alberto en Machaze zijn opgetrommeld

Elk individueel stuk wordt voorzien van een label met nummer, beschrijving en inhoud

Eindelijk hebben we meubilair om buiten te eten ;)

Ook Veronika komt ter hulp

Ondanks alle hulp werken Caro en ik toch ook nog tot een stuk in de nacht

En ondanks ons nachtelijke werk is dit de situatie een uur 

nádat de vrachtwagen had moeten aankomen: Lameck en 

Tafadziwa zagen nog ijverig verder aan de laatste meubelstukken

HAD moeten aankomen, want helaas is er een probleem: de vrachtwagen heeft panne en kan pas de volgende dag komen. Nu ja, dit is Afrika, uiteindelijk is het allemaal niet zo een probleem. En de volgende dag – hoewel met enige vertraging – staat er bij thuiskomst van mijn werk inderdaad een enorme vrachtwagen voor de deur. De bewakers en de vrachtwagenhulpen kunnen weer aan het werk.

 (Ingepakt in het rood-wit geblokte kleed: Giselle de giraf)

Alles ingepakt! En er is zelfs nog plaats over...

De laatste loodjes: Caro’s fiets demonteren zodat hij 

in de kartonnen verpakking past

Om te lachen: dit lijkt wel een aangename plaats om met de 

vrachtwagen tot aan de haven in Beira mee te rijden

Dit keer voor echt: ze reden INDERDAAD zo tot Beira – TIA (This is Africa)...

Al het inpakken achter de rug, is het tijd voor *feestjes*! Zoals daar zijn: dessertennamiddag gevolgd door pizza-avond bij Klaus en Theres, BBQ-avond bij Zana, het “officiële” afscheidsetentje in Na Sombra, muziekoptreden in het Rode Kruis én een avondje stappen. 

Inclusief muzikale ode aan Caro

De “usual suspects” tijdens het gros van de voornoemde activiteiten

En dan is het tijd voor afscheid... 

Iets minder treurig dankzij Lara en Veronika’s cake

En de aanwezigheid van de “usual suspects” aangevuld met de bewakers

Afscheid in stijl: Caro als laatste passagier naar het vliegtuig

En ook Papaya wordt ingeladen

En dan is ze...

Blijft achter: ik met een bijna leeg huis. Beetje bij beetje wordt het opgevuld (ik verwacht vandaag een boekenrek), maar in vergelijking met ervoor is er nog héél wat ruimte beschikbaar:

De living

De veranda

Mijn oude kamertje - nu de gastenkamer

Mijn nieuwe kamer