Het Gierenrestaurant

Zullen we eens naar het "Vulture Restaurant" gaan? vroeg Willemijn. En hoewel (uit) eten een van onze hoofdactiviteiten in de "Wat-doe-je-zoal-met-vrienden-in-Chimoio"-categorie is, ging het dit keer om een restaurant voor de gieren (en andere geïnteresseerden). 

Waarom een digitaal kadaster geen overdreven luxe is

Er zijn voor- en tegenstanders, en de kansen op mislukking zijn misschien wel even groot als de kansen op succes. Er zijn namelijk heel wat belemmerende factoren - computers vol met virussen, personeel met weinig of geen computerkennis, software die voor verbetering vatbaar is, adviseurs met weinig kennis van zaken (hmm... dit gaat dus over mij), geringe regelgeving, om maar niet te spreken over de politieke inmenging die bij landbeheer haast onvermijdbaar is.

Maar zeker in grote steden is de niet-gedigitaliseerde toestaand stilaan onhoudbaar geworden. Aanvragen en vergunningen zijn hopeloos zoekgeraakt, het papier geraakt door de minderwaardige archiveringsmogelijkheden helemaal in verval, land wordt (meer dan) dubbel uitgegeven, en niemand weet nog wie-wat-waar-en-hoe alles gepland is. Beoordeel zelf de huidige toestand in Chimoio (een stad met zo een 260.000 inwoners):

Op zeesafari

We twijfelden: Maria had ons verteld over de walvishaaien, maar bij de organisatie werd de kans om ze te zien geschat op 50-60%. En, als enige klanten in het laagseizoen, moesten we zelf de boot huren, dus goedkoop werd het niet. Maar dolfijnen en walvissen, die zouden we zo goed als zeker zien. Dat klonk al opwindend genoeg, dus (na een lange beraadslaging) gingen we ervoor!

Met deze boot:

Ouder bezoek

Ik lijk blijkbaar wel wat op papa, maar toch vooral op mama. Maar de meest gehoorde commentaar wanneer ik mijn ouders voorstel aan iedereen in Mozambique, is toch wel dat ze nog zo jong zijn. (Zie ik er misschien oud uit dan?)

Hun werkelijke leeftijd terzijde, voelen ze zich duidelijk nog niet te oud om - zoals gewoonlijk - de zotste dingen te bedenken en vervolgens ook uit te voeren. Niet alleen gingen we op een rubberbootje de zee op om walvissen, dolfijnen, walvishaaien en andere zeepracht te bewonderen, we hielpen ook een handje mee om zeevruchten te zoeken, speelden kokosnoten-petanque (inclusief zee-variant), bedachten Moz-be - een nieuwe hit in de kaartspelwereld, kregen papa zo ver dat hij mee ging snorkelen en in de golven spelen, hielden het eerste letter-laatste letter-spel meer dan een voormiddag vol, zochten de mooiste schelpjes (om dan degenen met pootjes er terug uit te filteren), lieten ons natspetteren door de prachtige watervallen, en genoten bovenal van de natuur- en mensenpracht van Mozambique. Nu nog snel wat zotte dingen bedenken voor de laatste daagjes!