Op zeesafari

We twijfelden: Maria had ons verteld over de walvishaaien, maar bij de organisatie werd de kans om ze te zien geschat op 50-60%. En, als enige klanten in het laagseizoen, moesten we zelf de boot huren, dus goedkoop werd het niet. Maar dolfijnen en walvissen, die zouden we zo goed als zeker zien. Dat klonk al opwindend genoeg, dus (na een lange beraadslaging) gingen we ervoor!

Met deze boot:

En deze 2 gidsen:

Links António en in het midden Paulo

Mijn inschatting van onze dagroute:

Voorbij de Bazaruto-archipelago, op volle zee, kwamen we eerst dolfijnen tegen:

Na lang zoeken zagen we in de verte ook dit:

Walvissen!

Echt imposante beesten

En een bizarre kop

Coole staart

Ze kwamen best wel dicht bij de boot - 

en langs alle kanten ook nog

De walvissen gezien, konden we op zoek naar de walvishaai. 

Wat doet die zak vuilnis midden op zee? Ah nee, 

het is een zeeschildpad

Maar dus, de walvishaai. Het is blijkbaar de grootste vis (en dus ook de grootste haai) - gemiddeld 8m lang, hoewel ik het gevoel had dat de onze kleiner was - maar gelukkig een mensenlievend beest. Toen we een exemplaar aantroffen, sprongen mama en ik (aan het handje van Paulo) ook het water in om het van dichtbij te bewonderen. Aan de oppervlakte zie ja namelijk enkel een gigantische schim. De eerste keer zag ik voornamelijk staart, een beetje zo:

(bron)

Maar we klommen terug op de boot, zetten de achtervolging in en probeerden opnieuw. Dit keer sprongen we min of meer bóvenop de walvishaai, waardoor we een prachtig zicht hadden. Zo ongeveer, maar dan meer langs boven:

(bron) 

Daar hadden we erg van kunnen genieten, als de boot niet tegen ons aan was gevaren (oepsie). Ik herinner me vooral al de visjes errond. Echt een ongelooflijke ervaring!

Geen bewijzen van onze dappere daad, 

enkel hier als we zitten te bekomen

Volgende stop: lunch op het eiland Magaruque. Magaruque maakt deel uit van de Bazaruto-archipelago, een beschermd gebied vanwege de rijke fauna en flora, inclusief koraalriffen. Een paradijs!

We kunnen ook papa overtuigen om mee te komen snorkelen en laten al dobberend op de stroom de zotste visjes voorbijzwemmen. Spijtig dat de zichtbaarheid in het water wat te wensen overlaat - of was het mijn duikbril? - maar we genieten.

Wat een fantastische dag!