10e Congres van Frelimo

Het 10e congres van Frelimo, de belangrijkste politieke partij van Mozambique (77% van de afgevaardigden in de Assembleia da República zijn leden van Frelimo; naast Renamo (20%) en MDM (3%)), is net afgelopen. Iets meer dan 3000 afgevaardigden en genodigden namen deel aan het 6-dagen lange congres in Pemba, in het noorden van Mozambique. Het congres is belangrijk omdat er verschillende interne verkiezingen waren: voor de partijvoorzitter (Guebuza als enige kandidaat herverkozen met 98,7% van de stemmen), voor de partijcommissie, en het centrale comité. Gezien het gewicht van de partij in de nationale politiek, geeft het ook al een indicatie voor de opvolger van Guebuza als president van Mozambique. Guebuza is namelijk bezig aan zijn 2e ambtstermijn en kan volgens de constitutie niet meer herkozen worden.

Ikzelf raakte geheel toevallig en zeer tijdelijk betrokken in de bedrijvigheden: op weg naar Gorongosa voor mijn werk, kwam ik de delegaties van de Manica en Sofala provincies tegen. We stopten aan hetzelfde tankstation, en ik reed vervolgens in dezelfde richting als hen. En wat een feest was het: de mensen in de bus aan het zingen en dansen (ze hadden nog 1400 km Mozambikaanse wegen voor de boeg!); en overal langs de kant van de weg vlaggen, schoolkinderen aan het zingen en dansen op het ritme van de trommels, en zoveel mensen aan het wuiven. Jammer genoeg had de delegatie niet zoveel tijd om te stoppen en reed ze al toeterend haastig door naar hun bestemming. 

Aan het tankstation

Onderweg

Excuses voor de slechte kwaliteit van de foto's...

Hoe zeg je homologeren in het Engels?

Volgens Google Translate: homo + logeren = gay stay...

Weekendje Cahora Bassa - Het avontuurlijke deel

Willemijn, Wouter en zijn mama vertrokken al op donderdagochtend richting Cahora Bassa. Ze hadden namelijk vakantie en gingen onderweg nog een jachtgebied (met olifanten en andere wilde beesten) bezoeken. Vanessa, Veronika noch ik hebben een eigen auto (die van mijn werk kan ik logischerwijze hiervoor niet gebruiken) maar regelen een auto van een vriend. Helaas, die (auto) begaf het. Deus ex machina-gewijs weet Veronika toch nog een lift tot Tete te regelen. Van daar naar Cahora Bassa kunnen we dan met de chapa, de openbare minibusjes gaan. Doch ook daar zit het niet mee, de lift besluit ook al op donderdagochtend te gaan (werkdag voor ons) dus zit er niets anders op dan op z'n mozambikaans gewoon te vertrekken en er het beste van te hopen.

Deze komen we onderweg tegen, maar we zijn niet zo wanhopig dat we hem een lift vragen... Dan waren we waarschijnlijk nog steeds onderweg =)

Weekendje Cahora Bassa - Het relaxte deel

7 september is, behalve tante Niet haar verjaardag (proficiat!) ook de dag waarop in 1974 de akkoorden van Lusaka ondertekend werden, waarbij Portugal formeel het recht op onafhankelijkheid van Mozambique erkende. Het is een officiële feestdag in Mozambique en aangezien die dit jaar op een vrijdag viel, trokken we er een weekendje op uit. 

Wouter's mama was op bezoek, en Willemijn was zo vriendelijk om het hele logistieke gedeelte te regelen. En zo vonden we (Wouter, Wouter's mama, Willemijn, Veronika, Vanessa en ik) onszelf op vrijdagnamiddag op een woonboot op het Cahora Bassa-meer. Cahora Bassa is een van Afrika's grootste stuwmeren, stroomafwaarts van Lake Kariba op de Zambezi, en voorziet stroom voor Mozambique en een gedeelte van Zuid-Afrika.

Onze woonboot: beneden de slaapvertrekken, badkamer en keuken

Boven het woongedeelte en het roer

Zicht op de dam vanop het meer

Pasta met pesto

Pesto is een van de dingen die ik hier in het begin miste. Je komt moe thuis van het werk, en voor je het weet heb je toch een maaltijd klaar. Helaas, in Chimoio kan je nergens pesto kopen... Gaandeweg vergat ik over het bestaan van pesto, en vonden we andere dingen om snel snel ineen te flatsen.

Tot gisteren. Vanessa heeft namelijk een tijdje geleden een kruidentuintje aangelegd, en hoewel pogingen om bieslook, peterselie en salie te groeien mislukten (sommige zaadjes waren ook al oud), hebben we wel een weelderige basilicum- en koriandervegetatie. Zóveel basilicum zelfs dat we niet goed wisten wat ermee te doen. Tot Vanessa in eureka-moment met het pesto-idee kwam. Maar: pijnboompitten zijn niet verkrijgbaar hier, en parmezaanse kaas is erg duur. En toch: met cashewnoten (een van Mozamique's nationale producten) en feta-kaas (en ook lokale look en geïmporteerde olijfolie, peper en zout) maakte Vanessa een heerlijke pesto klaar. Dat smaakt naar meer (we hebben dan ook genoeg voor nog heel wat meer =)!

© Vanessa - Kruidentuintje met links vanachter de basilicum,

links in het midden een eenzame ajuin, links vanvoor dille die nog 

moet uitkomen, in het midden vanvoor de koriander en rechts 

een meloenplant.

We hebben in de tuin trouwens ook nog munt, citroengras, tomaatjes, ananas (een lange-termijn project), nog meer meloenplanten, een nieuwe avocadoboom (naast de 2 die we al hebben - ook een lange-termijn project), en dan natuurlijk ook de lichi, mango-, bananen- en papayabomen. Van de perzikboom weet ik niet of die ooit perziken gaat produceren, hij lijkt een beetje ongelukkig. En op het lijstje van te planten dingen zijn er de pompoenzaadjes (squash) en één aardappel die we te lang lieten liggen. We zijn niet bepaald zelfvoorzienend, maar het is leuk om af en toe wat eigen voortbrengselen op te smikkelen...

Een beetje vanalles

Ik word oud... Ik kan de tijd niet meer bijhouden - ik kan maar niet geloven hoe snel dit jaar omvliegt. Over een maand is het alweer 2 jaar geleden dat mijn contract bij GIZ begon. Ook de gebeurtenissen hier in Mozambique vliegen voorbij. Daarom een klein overzichtje van een beetje vanalles:

 In juli bracht ik samen met Vanessa een bezoek aan Beira, waar we enkele leuke dagen doorbrachten samen met Martin, die helaas alweer terug is in Oostenrijk. Hier het station van Beira, dat ter gelegenheid van een trouwfeest netjes was uitgedost.