Feestje (2)

[mei 2020] Deze blogpost had al foto's maar nog geen tekst - ik antidateer hem maar anders is hij een beetje uit context...

30 jaar worden, dat doe je maar een keer. Ik ben niet zo een fan van grote feestjes, en dus was deze manier ideaal: er kwam een groep mensen overdag, en tegen de avond kwam er een andere groep. Met allebei was het superfijn. 

Het was desert/dessert, dus waren er allemaal desserten :) En zelfs kaarsjes om uit te blazen!

En cadeautjes!

Gezellig samenzijn

Zana organiseerde zijn eigen plekje (het tapijtje was ook een cadeautje)

De bedoeïnenoutfits waren toch een beetje warm op deze zomerdag

Ventilatortjes helpen bij het afkoelen

Een hybride: een bedoeïne-woestijnvos?

Prachtige kleuren bij zonsondergang

De halo-crew komt 's avonds langs

Samen eten en spelletjes spelen

Een fijne verjaardag! Dankjewel allemaal

Desert/dessert

Vorige week zaterdag gaf ik een feestje. En omdat ik mocht kiezen, koos ik voor een desserten-feestje. Maar dessert, dat lijkt ook wel op het engelse "desert" (woestijn), dus maakten we er een verkleedfeestje van. De kostuums mochten er zeker zijn! Een overzicht:

De gastvrouwen. Valt het op dat onze kostuums van een en hetzelfde laken gemaakt zijn?

Alles op je hoofd

"In Afrika draagt iedereen alles op z'n hoofd."

Dat is een van de wijdverbreide clichés, maar blijkt - met een korreltje zout - wél waar te zijn. Het zijn wel voornamelijk de vrouwen, en niet alles is even geschikt, maar ik sta er telkens weer versteld van hoe veel, hoe vaak en hoe zware lasten er allemaal op die hoofden getild worden, voor lange, lange afstanden...

Heeft u ook nog een extra radiator?

Hilarisch...

Meer (en interessante!) info: http://www.africafornorway.no/why

Een muis in huis

Eerdere pogingen om de muis vriendelijk te vertellen dat zijn huisje niet hier binnen kon zijn, mislukten. We kregen de muis wel buiten (met behulp van een bezem en een bende vrienden en veel gelach door de zotte sprongen van de arme muis), maar enkele dagen later zat ie alweer binnen. Nadat hij een keer in mijn teen had gebeten (!) en vooral nadat hij 4 kussens had kapotgebeten, verklaarden we de oorlog. 

Dit kussen beet de muis écht kapot, bij de andere was het gelukkig enkel de kussensloop

 We = Vanessa en ik, die eigenlijk meer bovenop de stoel stonden (om vanuit de hoogte een beter overzicht te krijgen op de bewegingen van de muis, dat spreekt), huishoudhulp Esmeralda en bewaker Alberto.

Chimanimani avonturen

Op 4 oktober viert Mozambique dat 20 jaar geleden de akkoorden van de vrede ondertekend werden, die een einde maakten aan 16 jaren burgeroorlog. Met een groep van 15 personen nemen we vrijdag 5 oktober ook vrijaf en trekken we naar het Chimanimanigebergte, een 100km ten zuiden van Chimoio, waar ook Monte Binga, de hoogste berg van Mozambique zich bevindt.

De 15 personen, dat zijn Wolfgang, Veronika, Vanessa, Louise, João, Pascal, Ed, Andy, Danísia, Ute, Lionel, Chinho, Paulo en Nilsa. Wolfgang kent het gebied als zijn broekzak, en Veronika brengt de groep bij elkaar. 

(Tegen de klok in) Onderweg naar Chimanimani nog wat inkopen doen op een marktje; de smalle brug zonder leuningen zonder kleerscheuren oversteken; onversaagde vrouwen wassen onder diezelfde brug hun kleren, vol vertrouwen dat de auto's niet van de brug zullen rijden; onderweg met de motor; onze parkeerplaats voor 4 dagen

Een nieuwe kijk op Zambia

De vorige keer dat ik Zambia zag, was dat zo:

(met de klok mee) Chirundu, Victoria Falls, Lake Kariba en Kariba Dam (alles gezien vanuit Zimbabwe)

Dit keer was het helaas eerder zo: