Lake Malawi

Lake Malawi, in Mozambique gekend als Lake Niassa (letterlijk vertaald " Meer Meer") en door Livingstone ook "Lake of Stars" gedoopt wegens de lichtjes van de lantaarns van de vissers 's nachts, is het derde grootste meer in Afrika, gekend om zijn buitengewone aantal zoetwatervissen, met in begrip van meer dan 1000 soorten "cichliden".

Zicht op Lake Malawi aan Cape Maclear, het dorp zelf uitgestrekt langs het meer

Wij trekken eerst naar Cape Maclear, een klein dorpje in Lake Malawi National Park. Het dorpje leeft voor een groot deel van het toerisme, maar anders dan wat je vaak ziet, is het toeristisch deel niet helemaal gescheiden van het dorpje. De mensen leven tussen de lodges en guest houses en het strand is keuken (voor de afwas), badkamer, waskamer, zwembad en (boot)garage, maar natuurlijk ook winkelruimte (voor souvenirtjes) en reisagentschap in een. Het feit dat toeristen alledaags zijn en je dus niet aangestaard wordt, zorgt voor een aangename, levendige maar tegelijk relaxte sfeer, ideaal voor vakantie.

Bedrijvigheid op het strand

De lodge waar wij kamperen

Het uitzicht van aan onze lodge

We laten ons overtuigen om de cichliden te gaan bewonderen en nemen een bootje naar het nabijgelegen eilandje. Omdat het in het natuurreservaat ligt, is vissen er verboden en is het water een waar aquarium aan kleine, bontgekleurde visjes. 

Naast Vanessa is ook André (met enkele dagen vertraging) van de partij. Veronika, haar vriend en haar broer komen eveneens tijdens de Kerstvakantie naar Malawi, maar helaas lukt het niet om elkaar te zien. 

Een andere activiteit in Cape Maclear is de nabijgelegen berg opwandelen. We raken echter onmiddellijk het pad kwijt, maar besluiten om dan maar op goed geluk naar boven te klimmen. Spannend en leuk, afgezien van de naar boven toe steeds dichter wordende vegetatie, waar we ons toch door weten te worstelen.

We worden beloond met prachtige vergezichten:

Na Cape Maclear rijden we wat noordelijker, op zoek naar een rustig strand. André is met de auto, waardoor ons reiscomfort aanzienlijk verhoogt. Het is wel een monocabine, dus proppen we ons met z'n drieën op de voorbank - Vanessa en ik samen in de gordel. Ondanks de talrijke politiecontroles onderweg krijgen we hier geen enkele opmerking over.

De enige die in de lens kijkt is degene die dat NIET zou moeten doen - we zijn wel degelijk aan het rijden

We vinden een verlaten strand... aan de "Pottery Lodge" - waar je kan leren pottenbakken. Dat laten we aan ons voorbijgaan, maar krijgen niettemin een overdaad aan aardewerk bij de koffie geserveerd.

De bewakers helpen ons met brandhout en zodoende koken we bij het maanlicht ons eigen potje, inclusief verse paddenstoelen die we langs de kant van de weg kochten (voor ons een ware een delicatesse, gezien je die in Chimoio nooit vindt!).