Nicolas' verjaardagsfeest op Savane

Mei 2016
Tussen het werk in Mozambique door vraag ik anderhalve week vakantie. In plaats van in een keer van Nampula naar Maputo te vliegen, maak ik een tussenstop in Beira en Chimoio om vrienden te bezoeken. In Beira is er veel veranderd. De expat-bubble die ik kende is intussen vertrokken of heeft plannen om te vertrekken - het is bijvoorbeeld Alexandra en João's laatste weekend; jammer dat ze vertrekken maar wel fijn dat ik ze nog kan zien. 

Het is ook de verjaardag van Nicolas, het zoontje van Vasco en Rosa, waar ik verblijf in Beira. Vorig jaar nodigde Rosa zowat de hele expat-community met kinderen uit voor een weekendje kamperen bij Rio Savane, zo een 30 km ten noorden van Beira. Er kwamen zo een 15 mensen. Dit jaar doet ze hetzelfde, maar blijken er wel 65 mensen te komen, inclusief een 10-tal kinderen zonder hun ouders. Ook ik ben uitgenodigd. Het is een hele volksverhuis om alles ter plaatse te krijgen, zeker ook omdat Rosa een grote taart heeft laten maken en omdat het laag tij is en we dus erg ver moeten wandelen tot aan de boot die ons over de rivier zet.

Rosa met taart, op weg naar de boot

Oversteek met de boot. De hond van Alexandra is er ook bij, maar durft niet tot aan de boot te gaan. Op het moment dat de boot wegvaart, komt hij dan toch het water in, maar kan blijkbaar niet goed zwemmen. Alexandra springt halsoverkop het water in om hem te redden - ze doet nog net haar rugzak af, maar vergeet helaas om haar (nieuwe, dure) telefoon uit haar broekzak te nemen. De hond wordt gered, de telefoon helaas niet... Ook de kinderen zijn met rugzak op hun rug tot aan de boot gewandeld, zich niet realiserend dat daardoor hun rugzak in het water kwam - oepsie, weg droge kleren... Gelukkig schijnt de zon en drogen de kleren voor het donker wordt weer op.

We huren een huisje en zetten daarrond allemaal tenten op. Het is een reuze-feest!

Het strand lijkt vol (voor Savane), maar dat zijn dus allemaal feestgangers

Er lijkt een storm op komst. Best om toch maar dekking te zoeken.

Hugo, mijn kamergenootje. Het is een vriend van Vasco die in Gurue woont. Ik leerde hem al kennen tijdens het Paasweekend in Ilha de Moçambique, en hij is toevallig ook voor het weekend in Beira.

Alweer op de terugweg... De normale mensen nemen de boot, maar Vasco laat zich per kano overzetten.

Het is alweer laagtij, en de storm die grotendeels langs ons door is getrokken heeft ineens toch nog regen in petto. Gelukkig zijn er enkele Mozambikanen die ons (tegen betaling) helpen met alle bagage.

De rest van de crowd die tot het einde is gebleven