De volgende dag neem ik de boot naar een ander eiland, het grootste van allemaal, Isla Isabela, dat verschillende vulkanen telt. De enige plaats die bewoont is, is echter Puerto Villamil, met (volgens Wikipedia) ongeveer 2,200 inwoners.
De boottocht duurt ongeveer 2.5 tot 3 uur - mij lijken de bootjes die de mensen aan de pier ophalen dan ook erg klein. Gelukkig blijken dat de taxibootjes naar de veerboot te zijn - al is die niet echt veel groter (de boot rechtsachter is een van de veerboten), hij geeft toch een grotere indruk en je wordt er niet zo nat in. Mensen hebben me gewaarschuwd dat je er gemakkelijk zeeziek in kan worden en tijdens elke boottocht is er wel iemand die niet goed wordt. Ik bemachtig gelukkig steeds een plaatsje vanachter (daar heb je minder last van het op en neer gaan van de boot door de snelheid waarmee hij over de golven gaat) en heb ook pilletjes tegen reisziekte bij die ik voor de zekerheid neem.
Ook op Isabela liggen de iguana's lekker te zonnen.
Maar je vindt er ook overal zeeleeuwen die zalig liggen te genieten, zelfs op de board walk die naar een mooie snorkelplaats aan de zijkant van het dorpje leidt. Als je te dicht langs de zeeleeuwen loopt, kunnen ze agressief zijn, dus ik ben niet helemaal op mijn gemak als ik erlangs loop. Gelukkig zijn ze te passief om te reageren (en weten ze waarschijnlijk dat mensen daar vaak wandelen en zijn ze het gewoon?)...
De boardwalk eindigt in een houtten dek vanwaar je het water inkan - via twee trappen vlak langs elkaar. Later, als er op een van de trappen een zeeleeuw ligt te zonnen, snap ik waarom ze er twee maakten. Op de foto links zie je een iguana op het houten dek; op het bankje ligt ook een zeeleeuw op zijn gemakje te zonnen. Ik ben toch blij dat het niet mijn schoenen zijn waarop hij zich genesteld heeft.
Deze foto's komen gewoon van het internet - ik heb geen onderwatercamera. We zien een grote pijlstaartrog op de bodem en deze ongelooflijk elegante gespikkelde eagle rays door het water vliegen. Superspeciaal. Ook zwem ik voor het eerst met een zeeschildpad en - je zou het nog bijna vergeten - zijn er tal van andere kleinere en grotere visjes in alle kleuren en vormen te bewonderen.
Alon, met wie ik de dag doorbreng, met een verse kokosnoot
Het lokale kerkje, met allemaal Galapagos-geïnspireerde muurschilderingen en glas-in-lood. Helaas is het mijn laatste foto met mijn (toch nog nieuwe) fototoestel :(. Ik liet het toestel eerder op de dag per ongeluk vallen en dat beschadigde blijkbaar het in- en uitschuiven van de lens... (is het een teken van god dat dit de laatste foto was?)
Helaas, sindsdien dus enkel nog telefoon-foto's... Dit is van ons bezoek aan een landschildpaddenkweekcentrum - door de invloed van de mens (o.a. door het binnenbrengen van niet-inheemse diersoorten) is het overleven van deze grote schildpadden bedreigd.
Een medewerker van het kweekcentrum toont een baby-schildpad. In het centrum vind je schildpadden in alle maten.
Flamingo's in de zoutmeertjes rond Puerto Villamil
No comments:
Post a Comment