Los Túneles

Oktober 2016

Op dag 2 op Isabela ga ik met een groep van ongeveer 10 Slovaken en 2 Ecuadoriaanse gidsen mee op de boot richting Los Túneles. Onderweg passeren we langs een rots met enkele zeeleeuwen en Nazca boobies, vogels die op meeuwen lijken. 

Indrukwekkender is echter als we op een bepaald moment dolfijnen spotten. Ze zijn aan het jagen, je ziet ze in grote cirkels rondzwemmen en boven komen springen. Ineens is er ook een haaienvin die net zoals in de tekenfilmpjes er midden tussendoor zigzagt. Verderop zien we ook de tipjes van de "vleugels" van een mantarog, een gigantische rog die gemakkelijk 5m breed kan worden. In het water springen om te snorkelen mag helaas bij beide spektakels niet... 

Internetfoto's... Onderaan hoe je de rog ziet - veel valt er dus niet te zien, maar als je je daarbij inbeeldt dat over de hele breedte een beest zit, is het toch indrukwekkend

Ook van het internet... Los Túneles is een natuurlijk stelsel van gangen gevormd door de vulkanische activiteit van weleer, waar de zee wel inkomt, maar er amper golven zijn. Habitat ook voor deze blue footed boobies, die als ze jong zijn nog bruine pootjes hebben. Ze hebben een grappige manier van dansen/wandelen, leuk om te zien

Na een bezoek boven water, gaan we elders in de tunnels snorkelen. Ik ben blij met de wetsuit die in het pakket zit, de dag ervoor had ik het best koud na een tijdje - het water is fris. De gidsen hebben een GoPro camera bij, waarmee je ook onderwater foto's kan maken. Later kan ik de foto's gaan ophalen. Fijn om toch herinneringen te hebben! De gidsen weten ook erg goed waar je wat kan vinden; ik veronderstel dat de dieren elk hun eigen plekjes hebben.

Homo Sapiens met de naam Els

Gespikkelde eagle ray

Boos kijkende pijlstaartrog

Waterschildpad die even wat uitrust

Zeepaardjes! Ze zijn groot, veel groter dan ik had gedacht, en ze hangen wat in de golven te dobberen met hun staart vastgeklemd. Zonder de gidsen zou ik ze nooit opgemerkt hebben.

Gouden eagle rays in een school. Ze zijn prachtig om te zien, maar na een tijdje ben ik afgeleid door iets anders.

Ineens zit ik recht in hun vaarrichting; ze zwemmen vlak onder me door. Indrukwekkend!

Schildpad en ik

De meesten gaan er na een tijdje uit, maar de gidsen, een andere man en ik gaan nog verder verkennen

Op verschillende plaatsen komen we deze witpuntrifhaaien tegen. Ze lijken ongeveer even groot als mezelf, kijken vervaarlijk, maar als puntje bij paaltje komt, zwemmen ze rustig weg. Toch wel spannend, zeker als de gids me wenkt en me met mijn neus vlak op een aantal haaien duwt.

Een trompetvis. Zo dun dat je ze vaak niet eens opmerkt.

Deze gids zwemt de hele tijd zonder wetsuit, ik snap niet hoe hij het volhoudt. Ik zit op het einde helemaal te rillen, maar hij lijkt geen last te hebben van het koude water.

Zonsondergang op het strand 's avonds