Venetië

Nee, ik ging niet naar Venetië... Maar ik zag het op weg van Jakarta naar Amsterdam wel prachtig liggen te blinken in de ochtendzon:

Je moet de kaart wat draaien om hetzelfde perspectief te krijgen - ik kijk uit het vliegtuig naar het oosten/zuidoosten

Changi Airport

Changi airport is de naam van de luchthaven in Singapore. Op weg van Jakarta naar Amsterdam hebben we er een dik uur stopover, midden in de nacht. Het is een erg aangename luchthaven, waar je kan (maar niet opgedrongen wordt om te) shoppen. Overal staan er aangename relax-zetels; er klatert water, in de vijvers zitten koi's; er is een vlindertuin in de openlucht; en het is er onverwacht stil. Wat een herademing.

Wat deze wansmakelijke kippenbout hier dan doet, is mij een raadsel...

Alex heeft precies wel honger

Meer indrukken uit Jakarta

De eerste avond na onze aankomst in Jakarta gaan we voor ons avondeten naar Kota Tua, oftewel de oude stad. Het is het koloniale gedeelte, met veel gebouwen in herkenbare Nederlandse stijl. Op het centrale plein is het een drukte van belang, vooral van jonge mensen. Overal worden matten van reclame-banners uitgerold, waarop jongeren samen zitten te keuvelen en/of gitaar te spelen. Wat is er gaande, proberen we aan iemand te vragen. Uiteindelijk vertelt een meisje ons dat het een festival is - maar blijkt wel dat dat zo elke avond in het weekend is; misschien dus toch eerder de normale weekendavondtoestand? De matten, denken we bij nader inzien, zijn de afbakeningen van de kookstalletjes, want elke mat heeft zijn eigen (mini)standje waar je thee of een kleine snack kan consumeren. Erg gezellig!

We eten die dag in Café Batavia, vanwaar je uitzicht hebt op het plein. Ook de binnenkant van het koloniale gebouw waar het café/restaurant gevestigd is, is de moeite. De volgende dag eten we in een van de kleine stalletjes dicht bij het nationaal museum. Hoewel Maartje en ik gewoon bruiswater vragen, krijgen we er een glas met een bodem zoete gecondenseerde melk bij. Zo drink je dat blijkbaar. Ik probeer het, maar kan het niet bepaald aanraden...

De gecondenseerde melk links vooraan op de foto - Maartje was vooruitziender en liet die gewoon staan.

Jakarta is vol met shoppingcentra, allemaal blinkend in het kunstlicht. Als we op een bepaald moment daar iets willen eten, kom ik het volgende tegen in de dessertenkaart (natuurlijk keek ik naar de dessertenkaart! ;)

Bonen als dessert: ik liet het aan me voorbijgaan

Verder ook: allemaal verschillende hokjes met ATMs, want waarschijnlijk moet je meer betalen als je bij een andere bank geld afhaalt...

En dan deze schuifaf in de vide van het shoppingcentrum! Ik kreeg maar een andere enthousiasteling mee, de anderen verkozen de lift. Helaas, bij nadere verkenning, bleek de schuifaf  gesloten. Ik weet trouwens niet of we wel hadden mogen gaan, de veiligheidsregels waren blijkbaar nogal streng: 

"You MUST be top condition"? Mmmh, ik vrees ervoor...

Indonesië is voor het merendeel islamitisch - dat betekent ook dat bijna overal toiletten met al dan niet ingebouwde sproeisystemen te vinden zijn. En het gebruik ervan is niet altijd even vanzelfsprekend, vandaar de volgende gebruiksaanwijzing:

Smog is deel van Jakarta. Meer dan een waterig zonnetje krijgen we amper te zien (warm genoeg is het anders wel). Daarom valt me dit uithangbord ook op.

Intussen branden ten noorden van Jakarta een van de zwaarste bosbranden ooit; in Singapore worden door de smog scholen gesloten. Ook in de luchthaven, bij onze tussenlanding in Singapore, vinden we deze boodschap:

Indrukken uit Jakarta

Jakarta is een wereldstad met meer dan 10 miljoen inwoners. De stad oogt erg modern, maar heeft tegelijkertijd een zekere eigenheid behouden. Enkele indrukken:

Zicht vanuit mijn hotelkamer

Museum Nasional

We namen in Jakarta op zondag ook de tijd om het Nationale Museum te bezoeken (in het Indonesisch: Museum Nasional - vandaar de titel van deze blog). We hebben helaas niet genoeg tijd om alles te bekijken; dus snuiven we vooral de sfeer op.

Een beeldentuin op de binnenkoer van het museum

Dit beeld stond er blijkbaar voor de tegels van het museum werden aangebracht - die zijn speciaal errond in vorm gesneden =)

Veel verschillende stijlen - erg interessant

Maquettes van verschillende bouwstijlen - die wil ik ook graag in het echt zien!

Ook mama zou haar hartje hebben kunnen ophalen: overal zijn er draken en muziekinstrumenten:

De beeldjes linksboven en rechtsonder zijn schaaltjes om een soort pasta te mengen om je tanden zwart te maken - dat is mooi volgens traditionele Indonesische gebruiken. Ik vind ze erg kunstig. En dat spel in het midden vanboven, dat lijkt erg op het afrikaanse spel met de bolletjes die van holte naar holte worden verdeeld.

Muziekinstrumenten in alle vormen en maten. Ik zou het ook wel eens willen horen.

Dit soort beeldjes vind je op verschillende plaatsen in het museum terug - het zijn beelden van... vogels. Misschien toch nog eens van naderbij bestuderen hoe een vogel eruit ziet?

Buiten aan de ingang staat een imposant beeld, ik vind het wel iets hebben. Zou het een verwijzing zijn naar de tsunami, die Indonesië zo hard geraakt heeft? Er zijn alleszins kleine mannetjes in het midden die elkaars handen vasthouden.

APUF-6

APUF-6, dat staat voor het zesde Asia Pacific Urban Forum, een "multi-stakeholder meeting die elke 4 à 5 jaar georganiseerd wordt door de United Nations Economic and Social Commission for Asia and the Pacific (ESCAP) om een platform te bieden aan actoren in het stedelijk beleid in de regio om opkomende en kritische stedelijke ontwikkelingen te bespreken" (eigen vertaling van deze website). Dit keer had het forum plaats eind oktober in Jakarta.

Dankzij de opdracht waarover ik het had in de vorige post zijn mijn collega's Maartje en Alex en ik er van de partij. Behalve extra informatie verzamelen over de steden waarover we de case studies doen (door met mensen van daar te praten - ik heb bijvoorbeeld een korte dialoog met de viceburgemeester van Makassar, maar praat ook met afgevaardigden van lokale NGOs en probeer informatie te krijgen van een real estate developers die grote plannen heeft voor Makassar) doet Alex ook een presentatie van de (voorlopige) bevindingen en hebben we vergaderingen met de 2 organisaties waarvoor we de studie doen. En natuurlijk is het een ideaal platform om te netwerken - dat gaat gemakkelijker als je al bestaande netwerken hebt in Azië, zoals het geval is voor Maartje en Alex. Maar IHS is in zijn sector een bekende naam, mede dankzij zijn uitgebreide alumni-netwerk (hoeveel mensen er op ons afstappen om te vertellen over welke cursus ze bij IHS hebben gedaan!), dus dat opent gelukkig ook wel wat deuren.

We gaan slechts voor 5 dagen, wat gezien de lengte van de vlucht en de jetlag véél te kort is, maar ik vond het alleszins super om al een beetje de Indonesische sfeer op te snuiven. De eerste indrukken zijn van het hotel: superchique (met mensen die alles voor je doen, inclusief koffers die apart tot op de kamer gebracht worden; ook kan je elke namiddag in de lounge terecht voor wat "hapjes" (lees: een volwaardige lunch voor wie dat zou willen).

Mijn kamer

Zicht op Jakarta vanuit het hotel

Hier werken we op zondag (want ja, er moest ook voorbereid worden, maar gelukkig is er ook tijd om in het zwembad te duiken springen. 

Op dezelfde dag gaan we ons ook al registreren voor APUF-6, dat de volgende dag zal beginnen. 

Daar zijn de laatste voorbereidingen nog volop aan de gang. De volgende dag ziet alles er piekfijn in orde uit.

APUF-6 heeft zo een 900 deelnemers, dus is er een grote zaal nodig voor de plenaire sessies

Belangrijke personen (en zij die op een andere manier een ticket konden bemachtigen) worden uitgenodigd op een diner bij de gouverneur. Lekker! Maar ook erg interessant, want: 1) houden de Indonesiërs ook al van knuffelrock? Dat is alleszins de soort muziek die er live bij het diner wordt gebracht. Eerder op de avond was er wel een prachtige lokale show met dansers, op traditionele muziek. 2) De Minister van Openbare Werken houdt ook van zingen en klimt op het podium om een nummer te brengen. Hij doet dat erg goed (hij heeft blijkbaar ervaring, volgens een van mijn Indonesische studenten; hij doet dat regelmatig, zo zingen voor buitenlandse delegaties). 3) Nog voordat iedereen goed en wel klaar is met eten (de VIPs hebben net hun dessert geserveerd gekregen), gaat iedereen en masse weg. Dat blijkt zo de gewoonte te zijn: als de borden zijn afgeruimd, is het feest gedaan... 

De minister in het midden op het podium 

Makassar

We winnen op het werk een opdracht van GIZ, mijn vorige werkgever. Het gaat om een desk review van 8 steden in Azië, om zowel good als bad practices in verband met inclusive local economic development te identificeren. Vanuit die analyse worden er ook institutional bottlenecks vastgesteld die de inclusieve lokale economische ontwikkeling tegenwerken. Dat kan dan gebruikt worden als input om 2 door de Duitse overheid gesponsorde organisaties die werkzaam zijn in Azië dichter bijeen te brengen.

Een desk studie, dus geen onderzoek ter plaatse - we moeten het doen met de kennis die we in IHS verzameld hebben. Voor 7 van de 8 steden is dat ook niet echt een probleem: we hebben met 2 Filippijnse collega's de kennis voor de steden in de Filippijnen; Indische collega's voor India; en verder collega's met al dan niet langdurige werkervaring in India, Bangladesh, Vietnam en Indonesië. Maar van één stad hebben we slechts weinig informatie: Makassar, in Indonesië. En zo komt het dus dat ik me in deze stad verdiep.

Informatie in het engels vinden over de stad in het algemeen is echter niet zo vanzelfsprekend, en al helemaal niet over inclusieve lokale economische ontwikkeling. Als ik al engelstalige wetenschappelijke artikels vind, zien ze er vaak zo uit:

Iets zegt me dat hier Google Translate aan te pas is gekomen...

Sommige artikels zijn echt onleesbaar; bij andere kan je tenminste een hoofdlijn eruit afleiden (of er zelf bij bedenken?). Het leidt ertoe dat ik me er meer bewust van geworden ben dat engels niet zo vanzelfsprekend is voor onze Master studenten uit Indonesië. 

Uiteindelijk verzamel ik genoeg informatie over de gedane en geplande waterfront development in Makassar, in interessante case. Ik zou het nu graag ook eens met eigen ogen zien! Maar verder dan een korte dialoog met de onderburgemeester van de stad geraak ik helaas niet. Dat was dan wel tijdens het zesde Asia Pacific Urban Forum, dat plaatsvond in Jakarta - dus ik proefde al een beetje van Indonesië. Helaas veel te kort - maar daarover meer in een volgende post...

Een gans in de pan

Ik denk niet dat ik al ooit echt gans heb klaargemaakt, dus dit is wat er het dichtste bij komt =)

Voor wie het niet ziet, een referentie-afbeelding van Google geplukt:

(bron)