Dankzij de opdracht waarover ik het had in de vorige post zijn mijn collega's Maartje en Alex en ik er van de partij. Behalve extra informatie verzamelen over de steden waarover we de case studies doen (door met mensen van daar te praten - ik heb bijvoorbeeld een korte dialoog met de viceburgemeester van Makassar, maar praat ook met afgevaardigden van lokale NGOs en probeer informatie te krijgen van een real estate developers die grote plannen heeft voor Makassar) doet Alex ook een presentatie van de (voorlopige) bevindingen en hebben we vergaderingen met de 2 organisaties waarvoor we de studie doen. En natuurlijk is het een ideaal platform om te netwerken - dat gaat gemakkelijker als je al bestaande netwerken hebt in Azië, zoals het geval is voor Maartje en Alex. Maar IHS is in zijn sector een bekende naam, mede dankzij zijn uitgebreide alumni-netwerk (hoeveel mensen er op ons afstappen om te vertellen over welke cursus ze bij IHS hebben gedaan!), dus dat opent gelukkig ook wel wat deuren.
We gaan slechts voor 5 dagen, wat gezien de lengte van de vlucht en de jetlag véél te kort is, maar ik vond het alleszins super om al een beetje de Indonesische sfeer op te snuiven. De eerste indrukken zijn van het hotel: superchique (met mensen die alles voor je doen, inclusief koffers die apart tot op de kamer gebracht worden; ook kan je elke namiddag in de lounge terecht voor wat "hapjes" (lees: een volwaardige lunch voor wie dat zou willen).
Mijn kamer
Zicht op Jakarta vanuit het hotel
Hier werken we op zondag (want ja, er moest ook voorbereid worden, maar gelukkig is er ook tijd om in het zwembad te duiken springen.
Op dezelfde dag gaan we ons ook al registreren voor APUF-6, dat de volgende dag zal beginnen.
Daar zijn de laatste voorbereidingen nog volop aan de gang. De volgende dag ziet alles er piekfijn in orde uit.
APUF-6 heeft zo een 900 deelnemers, dus is er een grote zaal nodig voor de plenaire sessies
Belangrijke personen (en zij die op een andere manier een ticket konden bemachtigen) worden uitgenodigd op een diner bij de gouverneur. Lekker! Maar ook erg interessant, want: 1) houden de Indonesiërs ook al van knuffelrock? Dat is alleszins de soort muziek die er live bij het diner wordt gebracht. Eerder op de avond was er wel een prachtige lokale show met dansers, op traditionele muziek. 2) De Minister van Openbare Werken houdt ook van zingen en klimt op het podium om een nummer te brengen. Hij doet dat erg goed (hij heeft blijkbaar ervaring, volgens een van mijn Indonesische studenten; hij doet dat regelmatig, zo zingen voor buitenlandse delegaties). 3) Nog voordat iedereen goed en wel klaar is met eten (de VIPs hebben net hun dessert geserveerd gekregen), gaat iedereen en masse weg. Dat blijkt zo de gewoonte te zijn: als de borden zijn afgeruimd, is het feest gedaan...
De minister in het midden op het podium
No comments:
Post a Comment