Interludium

We ontbreken even de "wat-doe-ik-zoal-op-mijn-werk"-postjes voor een (letterlijk) interludium... Want: Vanessa is ver weg in Duitsland, en dus moesten we dit keer wat creatiever zijn bij ons reguliere spelletje Rummikub. Skype met video en de speeldoos onder de computer om het spelgebied duidelijker te tonen brachten de oplossing:

Een (on)gewone week: donderdag

Vandaag staat een bezoek aan Gorongosa, naast Gondola en Chimoio de derde gemeente waar ik werk, op de agenda. Gorongosa ligt op 135 km van Chimoio, waar ik wegens de slechte conditie van de weg twee uur over doe. Als ik voor verscheidene dagen naar Gorongosa ga, blijf ik er slapen, maar vandaag rijd ik heen en terug op dezelfde dag. Bijna in Gorongosa aangekomen, word ik door de politie tegengehouden. Waar ik naartoe ga? En of ik de achterbak even kan opendoen? Geen probleem, en 5 minuten later rijd ik weer verder.

Ik breng een kaart mee die ik in Maputo heb laten afdrukken. Het is een kaart die we samen maakten, afgedrukt op A0 formaat, die de grenzen van Gorongosa en de wijken afbeeldt, met daaronder het satellietbeeld van Gorongosa dat de gemeente in 2011 aankocht. We hebben de kaart al een tijdje, maar in Gorongosa kan je hem niet laten afdrukken en ook in Beira probeerden we tevergeefs. De computer in de copyshop in Beira is niet krachtig genoeg en toen we met een verkleinde versie teruggingen bleek de inkt van de plotter niet goed te zijn.

We laten de kaart trots aan de burgemeester zien, die voor zijn kabinet graag ook een kopie wil. Dus gaan we terug naar de computerversie en analiseren we samen met de técnicos waar we verbeteringen kunnen aanbrengen. Het is een goede training om het gebruik van het computerprogramma terug op te frissen, waar we enkele uurtjes mee zoet zijn.

De nieuwe versie van de kaart

Ik eet tussendoor iets in de Pousada Azul, mijn vaste stek - eigenlijk de vaste stek van zowat iedereen die een beetje kapitaalkrachtig is en in Gorongosa passeert. Na het eten merk ik dat ik mijn telefoon van het werk niet heb. Vlak voor ik 's ochtends door de politie was gestopt, hoorde ik een berichtje binnenkomen. Ik had hem dus zeker bij me. Ben ik hem op het gemeentebestuur vergeten? Ik probeer het nummer te bellen met mijn privételefoon, maar het is niet bereikbaar. Is mijn telefoon ergens gevallen, heeft iemand hem gevonden en meegenomen of heeft iemand hem gestolen? Ik vraag op alle plaatsen waar ik die dag geweest ben na, stop op de weg terug zelfs bij de politie, maar niemand heeft hem gezien. Wat vooral problematisch is omdat ik nu al mijn nummers kwijt ben.

Nu ja, het werk gaat door. Als de kaart af is, maken we een planning voor een volgende trip naar Beira: om de kaart af te drukken, om een boek voor de registratie van inkomende documenten van het kadaster te kopen en om een pro forma factuur te vragen voor een training die we willen organiseren.

Tot slot zit ik nog samen met een andere técnico, die graag wil weten hoe hij iets moet afdrukken met het programma DraftSight. DraftSight is een soort gratis AutoCAD en de técnicos namen recent deel aan een training in dat programma, betaald door mijn werkgever. Deze técnico is erg geïnteresseerd en hoewel hij niet zo lang geleden zo goed als geen computerkennis had, is hij wel degene die nu het verste staat. Tegen dat we daarmee klaar zijn, is het vier uur - hoog tijd om te vertrekken, want van mijn werkgever mag ik niet in het donker buiten Chimoio rijden. Dat is geen overbodige maatregel, want 's nachts is het veel gevaarlijker op de weg -wegens fietsers met zware vrachten die nog snel thuis willen geraken en dus liever niet aan de kant gaan, auto's zonder lichten, vermoeide vrachtwagenchauffeurs, onzichtbare gaten in de weg,...

's Avonds bel ik nog naar David, die morgen de GPS komt leveren en ons training in het gebruik zal geven. Ik informeer hem dat we, behalve collega Tom en ik, deelnemers van de 4 gemeentebesturen in Manica provincie hebben en dat ze om 8 uur aan het kantoor zullen zijn. "Oh," zegt David, "ik vertrek pas morgen uit Tete, ik zal een beetje later aankomen, zo rond 9 uur." Ik probeer Tom te bellen om het hem te melden, zodat hij niet zo vroeg moet vertrekken uit Manica, maar zijn telefoon is niet bereikbaar. Ook de andere deelnemers kan ik niet bereiken, aangezien ik hun nummers verloor. Dat zien we dan morgen wel weer...

"Wat doe je daar eigenlijk?" "Hoe ziet een gewone werkdag er bij jou uit?" Vragen die ik niet gemakkelijk kan beantwoorden. En al zeker niet omdat - zoals bij velen - een "gewone" werkdag niet lijkt te bestaan. Maar in een poging om jullie toch een beetje een inzicht te geven in het (werk)leven in Mozambique, hield ik gedurende een week een 'dagboek' bij. Vandaag: donderdag.

Een (on)gewone week: woensdag

Vandaag ga ik eerst langs bij het gemeentebestuur van Chimoio. We kochten begin vorig jaar software voor het kadaster (want weet je nog), maar die staat nog niet helemaal op punt. Dus contacteren we regelmatig de software-ontwikkelaar om fouten op te lossen of verbeteringen aan te brengen, zodat het programma steeds beter is aangepast aan waar we het voor nodig hebben: de digitale inventarisatie van het kadaster en de berekeningen van de belasting op onroerend goed.

Training in het gebruik van het programma - maart 2012

De nieuwe versie is net aangekomen (via email) dus installeren we die en bekijken de veranderingen (we hadden dit keer een hele lijst met voorstellen doorgegeven). Sommige dingen zijn onduidelijk, dus bellen we de ontwikkelaar die ons telefonisch instructies geeft.

Terug op kantoor is mijn volgende taak de EDB-minutes na te lezen. De wat? Ik ben in augustus verkozen tot lid van het participatieve comité (EDB) van de ontwikkelingshelpers, waarmee we een aantal keer per jaar met de leiding van mijn organisatie in Mozambique samenzitten om mogelijke verbeteringen voor te stellen en te discussiëren. We hadden een samenkomst in februari en Nina heeft het verloop van de vergadering op papier gezet. Om de beurt leest iedereen het na, om eventueel aanvullingen te doen of correcties te maken.

Daarna trek ik naar de provinciale dienst van het kadaster. De kadastrale diensten in het gemeentebestuur zijn relatief nieuw, daarvoor werd alles op provinciaal niveau behandeld. Ik denk dan ook dat zij de informatie hebben waar ik naar op zoek ben: de lokalisatie van "marcos geodésicos" in de buurt. Dat zijn merktekens op strategische plaatsen (bv. op de Cabeça do Velho), waarvan de coördinaten bekend en officieel zijn. Vrijdag wordt namelijk de hoge precisie GPS geleverd die we aankochten en gaat de training in het gebruik ervan door. Voor een correct gebruik moeten we onze eerste metingen vanop een van deze merktekens doen.

Voorbeeld van een hele mooie marco geodésico - in Mozambique zijn het vaak palen of soms zelfs gewoon een spijker in de grond geslagen (bron)

Volgende opgave: een formulier opstellen voor een auto-evaluatie van de taakomschrijvingen van het personeel van urbanisatie in Chimoio. Er zijn recent namelijk een aantal nieuwe mensen bijgekomen, maar hun taakomschrijving (of de nieuwe taakverdeling in zijn geheel) is nooit echt verduidelijkt. Daarom is het idee om eerst van het personeel te horen wat volgens hen hun belangrijkste en hun bijkomende taken zijn, wat ze al doen maar wat volgens henzelf eigenlijk niet binnen hun takenpakket valt en welke taken ze er eventueel nog bij kunnen nemen. Het idee is om met die auto-evaluatie samen te zitten met de directeur en de vereador van urbanisatie om te analiseren waar er mogelijkerwijs taken ontbreken of overlappen en op een participatieve manier tot een betere taakverdeling te komen.

Als laatste activiteit van de dag is er een vergadering gepland in Chimoio over het project met fondsen van de Europese Unie ivm. de verbetering van de levensomstandigheden in twee achtergestelde wijken. Het is een beetje jammer, de twee mensen die samen met mij het project uitwerkten, werken niet meer op dezelfde plaats, waardoor we het project nu met andere mensen opstarten: de nieuwe directeur, de vereador en de architect. Het geld staat al een tijdje op de bankrekening van het stadsbestuur, dus hoe sneller we starten, hoe beter. Samen nemen we het project door en werken we de eerstvolgende stappen uit: een team moet samengesteld worden, materiaal aangekocht en het project officieel gelanceerd.

Na mijn werk ontmoet ik Willemijn. We proberen elke woensdag met Vanessa, Veronika, Willemijn en mij samen te zitten om portugees te studeren, maar dat is er al enkele weken niet van gekomen en ook nu valt het eigenlijk in het water. Vanessa is in Duitsland, Veronika heeft het druk, Willemijn voelt zich niet zo lekker en mijn werk is een beetje uitgelopen. We koken vervolgens wel samen en Wouter (Willemijn's man) eet ook mee. Om de avond af te sluiten spelen we Rummikub - ons favoriete spelletje, wat intussen wel helemaal aangepast is aan onze eigen regels...

"Wat doe je daar eigenlijk?" "Hoe ziet een gewone werkdag er bij jou uit?" Vragen die ik niet gemakkelijk kan beantwoorden. En al zeker niet omdat - zoals bij velen - een "gewone" werkdag niet lijkt te bestaan. Maar in een poging om jullie toch een beetje een inzicht te geven in het (werk)leven in Mozambique, hield ik gedurende een week een 'dagboek' bij. Vandaag: woensdag.

Een (on)gewone week: dinsdag

Op dinsdag start ik een beetje later. Ik doe momenteel een 7-week online cursus over "Sustainable Urban Land Use Planning" georganizeerd door het e-Institute van de World Bank. De structuur van de cursus is redelijk rigoreus: elke week ben je verondersteld om de syllabus en case studies door te nemen, de zelftest te doen, je mening te delen met andere deelnemers op het forum en een 2-pagina lang essay over je zelf gekozen stad met betrekking tot het onderwerp te schrijven. De nieuwe week start telkens op woensdag en de deadline voor het essay is dinsdagnacht. Ik ben 's ochtends in een 'essay-mood' en besluit het eerst af te maken voor ik naar mijn werk ga. Lang leve de flexibele uren!

Een analyse die ik maakte voor de cursus

Ik kom pas rond 10 uur aan in Gondola en vind er enkel de topografe. Met haar werk ik aan de digitalisatie van metingen die ze in een van de wijken heeft gedaan. We gebruiken DraftSight, een gratis CAD programma, waarmee ze leert werken. Het programma is compatibel met AutoCAD, een bekend programma, zodat wanneer DraftSight niet geavanceerd genoeg meer zou zijn, we de data toch nog zouden kunnen gebruiken. Ook voor de topografe is het interessant om te kunnen zeggen dat ze weet hoe te werken met een programma vergelijkbaar met AutoCAD.

Later komt de vereador (schepen) van het departement terug van een vergadering, en maken we plannen voor de "Segunda Consulta Pública" van de "Plano de Estrutura Urbana", de 2e openbare consultatie voor de uitwerking van het Masterplan voor de gemeente. De inhoud is al voorbereid, maar de logistiek moet nog geregeld worden: de zaal boeken, een moderator vinden, de deelnemerslijst opmaken, de agenda uitschrijven, uitnodigen maken en versturen, etc.

In de late namiddag keer ik terug naar mijn kantoor in Chimoio. Ik heb een vergadering met GIZ-collega Mário Armando. Samen organizeerden we vorig jaar 2 interessante workshops in verband met 'het verbeteren van de processen voor de toekenning van landrechten', bv. welke stappen volgen elkaar op wanneer iemand een aanvraag voor een stuk grond doet - we analyseerden wel 21 verschillende stappen! Het idee is om een soort handleiding op te stellen die de gemeentes kunnen gebruiken, maar voor we de definitieve versie drukken, willen we met nog een aantal instanties checken of alles wel binnen het wettelijk kader valt. We discussiëren de wijze waarop we de vergadering organizeren en stellen een datum vast. Tom komt ook binnen. Hij is onze nieuwe collega die als stadsplanner in 2 andere gemeentes werkt, dus briefen we hem over onze plannen. En zo eindigt de werkdag van dinsdag.

Proces management

"Wat doe je daar eigenlijk?" "Hoe ziet een gewone werkdag er bij jou uit?" Vragen die ik niet gemakkelijk kan beantwoorden. En al zeker niet omdat - zoals bij velen - een "gewone" werkdag niet lijkt te bestaan. Maar in een poging om jullie toch een beetje een inzicht te geven in het (werk)leven in Mozambique, hield ik gedurende een week een 'dagboek' bij. Vandaag: dinsdag.

Een (on)gewone week: maandag

"Wat doe je daar eigenlijk?" "Hoe ziet een gewone werkdag er bij jou uit?" Vragen die ik niet gemakkelijk kan beantwoorden. En al zeker niet omdat - zoals bij velen - een "gewone" werkdag niet lijkt te bestaan. Maar in een poging om jullie toch een beetje een inzicht te geven in het (werk)leven in Mozambique, hield ik gedurende een week een 'dagboek' bij. Vandaag: maandag.

Maandag start al bij al rustig. Van de voorbije twee weken was ik anderhalve week in Maputo en de overige drie dagen bezig met het organizeren en co-modereren van een workshop. Samen met Karolina, collega en adviseur in "Mainstreaming HIV", begeleidden we de analyse van het jaarplan van Gondola voor activiteiten die ongewenst een impact kunnen hebben op de verspreiding van HIV (bijvoorbeeld: de geplande vrachtwagenstop zal waarschijnlijk prostituees aantrekken) en hoe dat verminderd kan worden. Wegens deze activiteiten ben ik hopeloos achter op het beantwoorden van mijn emails en administratieve bureaucratie en besteed het merendeel van maandagochtend aan deze bezigheden.

Workshop HIV Gondola 21-22 februari

In de namiddag ga ik langs bij het stadsbestuur van Chimoio. We hadden op zaterdag (net als in Gorongosa) gewerkt aan de reorganisatie van het materiële kadaster door 2 nieuwe kasten in gebruik te nemen. Gek genoeg is nét nu een van de kasten erachter omgevallen. Toeval? Alleszins heeft de beambte die de kast over zich heen kreeg geluk, want de kast is tegen de nieuwe kasten gevallen. Niet zeker of hij de kast zelf had kunnen tegenhouden...

Reorganisatie van het kadaster 23 februari

De omgevallen kast

Om half drie heb ik een afspraak bij de vereador (de schepen, maar hij is voor een groot deel ook betrokken bij de uitvoering van de plannen) van het departement urbanisatie, huisvesting en constructie: samen met de architect en de directeur bespreken we plannen om het gebouw van het gemeentebestuur uit te breiden. We hebben het ook over de voortgang van de renovatie van het kleine gebouwtje waarin het departement gevestigd is: met fondsen van mijn werkgever legden we al een nieuw dak, nu willen we ook het interieur een beetje opfrissen. Een van de ruimtes heeft bijvoorbeeld geen raam, als de electriciteit uitvalt, dan kunnen de beambten niet werken. Verder moet het vals plafond vernieuwd, het raam hersteld, metalen rooster als bescherming geïnstalleerd, electriciteit verbeterd en alles geverfd. Tot slot informeer ik ook over de training die gepland is voor vrijdag en vraag ik om 2 topografen uit te nodigen.

Tijdens de renovatie (links) en het afgewerkte dak (rechts)

Terug op kantoor komt collega Minka nog even langs voor de ondertekening van de aanwezigheidslijst van een vergadering. De papierwinkel moet in orde zijn!

Het imaginaire bloggen

Eens je een blogger bent, deel je de wereld automatisch in twee: dat wat mogelijkerwijs geblogd kan worden, en de rest. En wat dat eerste deel betreft, kan ik 's nachts, of als ik ergens aan het wachten ben, of in een ander verloren moment, wel eindeloos imaginaire blog entries schrijven. In mijn hoofd worden ze bedacht, herdacht, dingen aan toegevoegd, geschrapt, titels gekozen en veranderd, foto's uitgekozen en bewerkt. Alleen: de volgende dag ben ik mijn ingenieuze ideëen alweer vergeten, of lijken ze ineens toch niet zo geweldig, blijkt het schrijven tóch niet zo gemakkelijk te zijn als ik gedacht had, of vind (maak?) ik er gewoonweg geen tijd voor. 

En zo gaat het eigenlijk ook met andere dingen: ik vertel iedereen dat het vandaag die of die zijn verjaardag is, maar vergeet uiteindelijk de persoon zelf te contacteren. Een bedankmailtje, een brief aan mamie, gewoon eens even bellen, iets op Facebook achterlaten, of een cadeautje opsturen: ik zit dan wel vol goede bedoelingen, maar het ook werkelijk doen, dat komt er maar niet van... Bij deze: ik denk aan jullie, ik mis jullie en hopelijk komt die (dat) gepersonaliseerde brief/mail/berichtje er ooit nog eens van!

Nog zo een project waar dringend werk van gemaakt moet worden...