Een (on)gewone week: donderdag

Vandaag staat een bezoek aan Gorongosa, naast Gondola en Chimoio de derde gemeente waar ik werk, op de agenda. Gorongosa ligt op 135 km van Chimoio, waar ik wegens de slechte conditie van de weg twee uur over doe. Als ik voor verscheidene dagen naar Gorongosa ga, blijf ik er slapen, maar vandaag rijd ik heen en terug op dezelfde dag. Bijna in Gorongosa aangekomen, word ik door de politie tegengehouden. Waar ik naartoe ga? En of ik de achterbak even kan opendoen? Geen probleem, en 5 minuten later rijd ik weer verder.

Ik breng een kaart mee die ik in Maputo heb laten afdrukken. Het is een kaart die we samen maakten, afgedrukt op A0 formaat, die de grenzen van Gorongosa en de wijken afbeeldt, met daaronder het satellietbeeld van Gorongosa dat de gemeente in 2011 aankocht. We hebben de kaart al een tijdje, maar in Gorongosa kan je hem niet laten afdrukken en ook in Beira probeerden we tevergeefs. De computer in de copyshop in Beira is niet krachtig genoeg en toen we met een verkleinde versie teruggingen bleek de inkt van de plotter niet goed te zijn.

We laten de kaart trots aan de burgemeester zien, die voor zijn kabinet graag ook een kopie wil. Dus gaan we terug naar de computerversie en analiseren we samen met de técnicos waar we verbeteringen kunnen aanbrengen. Het is een goede training om het gebruik van het computerprogramma terug op te frissen, waar we enkele uurtjes mee zoet zijn.

De nieuwe versie van de kaart

Ik eet tussendoor iets in de Pousada Azul, mijn vaste stek - eigenlijk de vaste stek van zowat iedereen die een beetje kapitaalkrachtig is en in Gorongosa passeert. Na het eten merk ik dat ik mijn telefoon van het werk niet heb. Vlak voor ik 's ochtends door de politie was gestopt, hoorde ik een berichtje binnenkomen. Ik had hem dus zeker bij me. Ben ik hem op het gemeentebestuur vergeten? Ik probeer het nummer te bellen met mijn privételefoon, maar het is niet bereikbaar. Is mijn telefoon ergens gevallen, heeft iemand hem gevonden en meegenomen of heeft iemand hem gestolen? Ik vraag op alle plaatsen waar ik die dag geweest ben na, stop op de weg terug zelfs bij de politie, maar niemand heeft hem gezien. Wat vooral problematisch is omdat ik nu al mijn nummers kwijt ben.

Nu ja, het werk gaat door. Als de kaart af is, maken we een planning voor een volgende trip naar Beira: om de kaart af te drukken, om een boek voor de registratie van inkomende documenten van het kadaster te kopen en om een pro forma factuur te vragen voor een training die we willen organiseren.

Tot slot zit ik nog samen met een andere técnico, die graag wil weten hoe hij iets moet afdrukken met het programma DraftSight. DraftSight is een soort gratis AutoCAD en de técnicos namen recent deel aan een training in dat programma, betaald door mijn werkgever. Deze técnico is erg geïnteresseerd en hoewel hij niet zo lang geleden zo goed als geen computerkennis had, is hij wel degene die nu het verste staat. Tegen dat we daarmee klaar zijn, is het vier uur - hoog tijd om te vertrekken, want van mijn werkgever mag ik niet in het donker buiten Chimoio rijden. Dat is geen overbodige maatregel, want 's nachts is het veel gevaarlijker op de weg -wegens fietsers met zware vrachten die nog snel thuis willen geraken en dus liever niet aan de kant gaan, auto's zonder lichten, vermoeide vrachtwagenchauffeurs, onzichtbare gaten in de weg,...

's Avonds bel ik nog naar David, die morgen de GPS komt leveren en ons training in het gebruik zal geven. Ik informeer hem dat we, behalve collega Tom en ik, deelnemers van de 4 gemeentebesturen in Manica provincie hebben en dat ze om 8 uur aan het kantoor zullen zijn. "Oh," zegt David, "ik vertrek pas morgen uit Tete, ik zal een beetje later aankomen, zo rond 9 uur." Ik probeer Tom te bellen om het hem te melden, zodat hij niet zo vroeg moet vertrekken uit Manica, maar zijn telefoon is niet bereikbaar. Ook de andere deelnemers kan ik niet bereiken, aangezien ik hun nummers verloor. Dat zien we dan morgen wel weer...

"Wat doe je daar eigenlijk?" "Hoe ziet een gewone werkdag er bij jou uit?" Vragen die ik niet gemakkelijk kan beantwoorden. En al zeker niet omdat - zoals bij velen - een "gewone" werkdag niet lijkt te bestaan. Maar in een poging om jullie toch een beetje een inzicht te geven in het (werk)leven in Mozambique, hield ik gedurende een week een 'dagboek' bij. Vandaag: donderdag.