Venetië

Nee, ik ging niet naar Venetië... Maar ik zag het op weg van Jakarta naar Amsterdam wel prachtig liggen te blinken in de ochtendzon:

Je moet de kaart wat draaien om hetzelfde perspectief te krijgen - ik kijk uit het vliegtuig naar het oosten/zuidoosten

Changi Airport

Changi airport is de naam van de luchthaven in Singapore. Op weg van Jakarta naar Amsterdam hebben we er een dik uur stopover, midden in de nacht. Het is een erg aangename luchthaven, waar je kan (maar niet opgedrongen wordt om te) shoppen. Overal staan er aangename relax-zetels; er klatert water, in de vijvers zitten koi's; er is een vlindertuin in de openlucht; en het is er onverwacht stil. Wat een herademing.

Wat deze wansmakelijke kippenbout hier dan doet, is mij een raadsel...

Alex heeft precies wel honger

Meer indrukken uit Jakarta

De eerste avond na onze aankomst in Jakarta gaan we voor ons avondeten naar Kota Tua, oftewel de oude stad. Het is het koloniale gedeelte, met veel gebouwen in herkenbare Nederlandse stijl. Op het centrale plein is het een drukte van belang, vooral van jonge mensen. Overal worden matten van reclame-banners uitgerold, waarop jongeren samen zitten te keuvelen en/of gitaar te spelen. Wat is er gaande, proberen we aan iemand te vragen. Uiteindelijk vertelt een meisje ons dat het een festival is - maar blijkt wel dat dat zo elke avond in het weekend is; misschien dus toch eerder de normale weekendavondtoestand? De matten, denken we bij nader inzien, zijn de afbakeningen van de kookstalletjes, want elke mat heeft zijn eigen (mini)standje waar je thee of een kleine snack kan consumeren. Erg gezellig!

We eten die dag in Café Batavia, vanwaar je uitzicht hebt op het plein. Ook de binnenkant van het koloniale gebouw waar het café/restaurant gevestigd is, is de moeite. De volgende dag eten we in een van de kleine stalletjes dicht bij het nationaal museum. Hoewel Maartje en ik gewoon bruiswater vragen, krijgen we er een glas met een bodem zoete gecondenseerde melk bij. Zo drink je dat blijkbaar. Ik probeer het, maar kan het niet bepaald aanraden...

De gecondenseerde melk links vooraan op de foto - Maartje was vooruitziender en liet die gewoon staan.

Jakarta is vol met shoppingcentra, allemaal blinkend in het kunstlicht. Als we op een bepaald moment daar iets willen eten, kom ik het volgende tegen in de dessertenkaart (natuurlijk keek ik naar de dessertenkaart! ;)

Bonen als dessert: ik liet het aan me voorbijgaan

Verder ook: allemaal verschillende hokjes met ATMs, want waarschijnlijk moet je meer betalen als je bij een andere bank geld afhaalt...

En dan deze schuifaf in de vide van het shoppingcentrum! Ik kreeg maar een andere enthousiasteling mee, de anderen verkozen de lift. Helaas, bij nadere verkenning, bleek de schuifaf  gesloten. Ik weet trouwens niet of we wel hadden mogen gaan, de veiligheidsregels waren blijkbaar nogal streng: 

"You MUST be top condition"? Mmmh, ik vrees ervoor...

Indonesië is voor het merendeel islamitisch - dat betekent ook dat bijna overal toiletten met al dan niet ingebouwde sproeisystemen te vinden zijn. En het gebruik ervan is niet altijd even vanzelfsprekend, vandaar de volgende gebruiksaanwijzing:

Smog is deel van Jakarta. Meer dan een waterig zonnetje krijgen we amper te zien (warm genoeg is het anders wel). Daarom valt me dit uithangbord ook op.

Intussen branden ten noorden van Jakarta een van de zwaarste bosbranden ooit; in Singapore worden door de smog scholen gesloten. Ook in de luchthaven, bij onze tussenlanding in Singapore, vinden we deze boodschap:

Indrukken uit Jakarta

Jakarta is een wereldstad met meer dan 10 miljoen inwoners. De stad oogt erg modern, maar heeft tegelijkertijd een zekere eigenheid behouden. Enkele indrukken:

Zicht vanuit mijn hotelkamer

Museum Nasional

We namen in Jakarta op zondag ook de tijd om het Nationale Museum te bezoeken (in het Indonesisch: Museum Nasional - vandaar de titel van deze blog). We hebben helaas niet genoeg tijd om alles te bekijken; dus snuiven we vooral de sfeer op.

Een beeldentuin op de binnenkoer van het museum

Dit beeld stond er blijkbaar voor de tegels van het museum werden aangebracht - die zijn speciaal errond in vorm gesneden =)

Veel verschillende stijlen - erg interessant

Maquettes van verschillende bouwstijlen - die wil ik ook graag in het echt zien!

Ook mama zou haar hartje hebben kunnen ophalen: overal zijn er draken en muziekinstrumenten:

De beeldjes linksboven en rechtsonder zijn schaaltjes om een soort pasta te mengen om je tanden zwart te maken - dat is mooi volgens traditionele Indonesische gebruiken. Ik vind ze erg kunstig. En dat spel in het midden vanboven, dat lijkt erg op het afrikaanse spel met de bolletjes die van holte naar holte worden verdeeld.

Muziekinstrumenten in alle vormen en maten. Ik zou het ook wel eens willen horen.

Dit soort beeldjes vind je op verschillende plaatsen in het museum terug - het zijn beelden van... vogels. Misschien toch nog eens van naderbij bestuderen hoe een vogel eruit ziet?

Buiten aan de ingang staat een imposant beeld, ik vind het wel iets hebben. Zou het een verwijzing zijn naar de tsunami, die Indonesië zo hard geraakt heeft? Er zijn alleszins kleine mannetjes in het midden die elkaars handen vasthouden.

APUF-6

APUF-6, dat staat voor het zesde Asia Pacific Urban Forum, een "multi-stakeholder meeting die elke 4 à 5 jaar georganiseerd wordt door de United Nations Economic and Social Commission for Asia and the Pacific (ESCAP) om een platform te bieden aan actoren in het stedelijk beleid in de regio om opkomende en kritische stedelijke ontwikkelingen te bespreken" (eigen vertaling van deze website). Dit keer had het forum plaats eind oktober in Jakarta.

Dankzij de opdracht waarover ik het had in de vorige post zijn mijn collega's Maartje en Alex en ik er van de partij. Behalve extra informatie verzamelen over de steden waarover we de case studies doen (door met mensen van daar te praten - ik heb bijvoorbeeld een korte dialoog met de viceburgemeester van Makassar, maar praat ook met afgevaardigden van lokale NGOs en probeer informatie te krijgen van een real estate developers die grote plannen heeft voor Makassar) doet Alex ook een presentatie van de (voorlopige) bevindingen en hebben we vergaderingen met de 2 organisaties waarvoor we de studie doen. En natuurlijk is het een ideaal platform om te netwerken - dat gaat gemakkelijker als je al bestaande netwerken hebt in Azië, zoals het geval is voor Maartje en Alex. Maar IHS is in zijn sector een bekende naam, mede dankzij zijn uitgebreide alumni-netwerk (hoeveel mensen er op ons afstappen om te vertellen over welke cursus ze bij IHS hebben gedaan!), dus dat opent gelukkig ook wel wat deuren.

We gaan slechts voor 5 dagen, wat gezien de lengte van de vlucht en de jetlag véél te kort is, maar ik vond het alleszins super om al een beetje de Indonesische sfeer op te snuiven. De eerste indrukken zijn van het hotel: superchique (met mensen die alles voor je doen, inclusief koffers die apart tot op de kamer gebracht worden; ook kan je elke namiddag in de lounge terecht voor wat "hapjes" (lees: een volwaardige lunch voor wie dat zou willen).

Mijn kamer

Zicht op Jakarta vanuit het hotel

Hier werken we op zondag (want ja, er moest ook voorbereid worden, maar gelukkig is er ook tijd om in het zwembad te duiken springen. 

Op dezelfde dag gaan we ons ook al registreren voor APUF-6, dat de volgende dag zal beginnen. 

Daar zijn de laatste voorbereidingen nog volop aan de gang. De volgende dag ziet alles er piekfijn in orde uit.

APUF-6 heeft zo een 900 deelnemers, dus is er een grote zaal nodig voor de plenaire sessies

Belangrijke personen (en zij die op een andere manier een ticket konden bemachtigen) worden uitgenodigd op een diner bij de gouverneur. Lekker! Maar ook erg interessant, want: 1) houden de Indonesiërs ook al van knuffelrock? Dat is alleszins de soort muziek die er live bij het diner wordt gebracht. Eerder op de avond was er wel een prachtige lokale show met dansers, op traditionele muziek. 2) De Minister van Openbare Werken houdt ook van zingen en klimt op het podium om een nummer te brengen. Hij doet dat erg goed (hij heeft blijkbaar ervaring, volgens een van mijn Indonesische studenten; hij doet dat regelmatig, zo zingen voor buitenlandse delegaties). 3) Nog voordat iedereen goed en wel klaar is met eten (de VIPs hebben net hun dessert geserveerd gekregen), gaat iedereen en masse weg. Dat blijkt zo de gewoonte te zijn: als de borden zijn afgeruimd, is het feest gedaan... 

De minister in het midden op het podium 

Makassar

We winnen op het werk een opdracht van GIZ, mijn vorige werkgever. Het gaat om een desk review van 8 steden in Azië, om zowel good als bad practices in verband met inclusive local economic development te identificeren. Vanuit die analyse worden er ook institutional bottlenecks vastgesteld die de inclusieve lokale economische ontwikkeling tegenwerken. Dat kan dan gebruikt worden als input om 2 door de Duitse overheid gesponsorde organisaties die werkzaam zijn in Azië dichter bijeen te brengen.

Een desk studie, dus geen onderzoek ter plaatse - we moeten het doen met de kennis die we in IHS verzameld hebben. Voor 7 van de 8 steden is dat ook niet echt een probleem: we hebben met 2 Filippijnse collega's de kennis voor de steden in de Filippijnen; Indische collega's voor India; en verder collega's met al dan niet langdurige werkervaring in India, Bangladesh, Vietnam en Indonesië. Maar van één stad hebben we slechts weinig informatie: Makassar, in Indonesië. En zo komt het dus dat ik me in deze stad verdiep.

Informatie in het engels vinden over de stad in het algemeen is echter niet zo vanzelfsprekend, en al helemaal niet over inclusieve lokale economische ontwikkeling. Als ik al engelstalige wetenschappelijke artikels vind, zien ze er vaak zo uit:

Iets zegt me dat hier Google Translate aan te pas is gekomen...

Sommige artikels zijn echt onleesbaar; bij andere kan je tenminste een hoofdlijn eruit afleiden (of er zelf bij bedenken?). Het leidt ertoe dat ik me er meer bewust van geworden ben dat engels niet zo vanzelfsprekend is voor onze Master studenten uit Indonesië. 

Uiteindelijk verzamel ik genoeg informatie over de gedane en geplande waterfront development in Makassar, in interessante case. Ik zou het nu graag ook eens met eigen ogen zien! Maar verder dan een korte dialoog met de onderburgemeester van de stad geraak ik helaas niet. Dat was dan wel tijdens het zesde Asia Pacific Urban Forum, dat plaatsvond in Jakarta - dus ik proefde al een beetje van Indonesië. Helaas veel te kort - maar daarover meer in een volgende post...

Een gans in de pan

Ik denk niet dat ik al ooit echt gans heb klaargemaakt, dus dit is wat er het dichtste bij komt =)

Voor wie het niet ziet, een referentie-afbeelding van Google geplukt:

(bron)

Bram zijn communie

Mijn petekindje deed zijn communie. En daar in Zonhoven, daar weten ze hoe je een feestje moet bouwen voor jong en oud. Vervelen, daar hadden we geen tijd voor. Honger hebben was evenmin een optie. Ik vrees dat ik enkele kilo's zwaarder was aan het eind van de dag - zelfs als je alle verbruikte caloriën op het drakenspringkasteel, alle buitenspelletjes en de trampoline meetelt... Foto's maken, daar had ik het duidelijk te druk voor, genieten deed ik voor 100%. En trots zijn op Bram natuurlijk, want hij heeft dat super gedaan!

Toch een foto-impressie, dankzij Leen haar blog:

Meer foto's hier.

Mamelodi

April 2015: Er is informatie gepubliceerd dat KfW, de Duitse ontwikkelingsbank, een project wil uitvoeren in Mamelodi, een township in Pretoria. De informatie die we hebben is erg beperkt, maar met een Duitse consultingfirma in de lead willen we graag een gezamenlijk bod uitbrengen om het project uit te voeren. We zijn er wel erg vroeg bij, want dit is nog maar de informatie dat er binnenkort een zogenaamde Expression of Interest gaat komen. Dan moeten geïnteresseerde firma's aangeven dat ze niet alleen interesse maar ook de nodige expertise hebben. Uit die firma's komt dan een shortlist van een vijftal firma's die ook daadwerkelijk een voorstel mogen uitwerken; daaruit wordt dan de uiteindelijke winnaar gekozen. Maar om zover te geraken, moet je contacten hebben ter plaatse en kunnen aantonen dat je een goed begrip hebt van de situatie daar. Daarom gaan Birgit van de Duitse consultingfirma en ik op fact finding mission.

Al uitbeeldend door Rotterdam en Delft

Kijk wie er op bezoek kwamen (in mei - ahem - beetje achter met de posts):

Koen en Karen!

Els, Philip en Kasper

Ik ken Els al van toen we samen architectuur studeerden, en we reisden ook al samen naar India en Tanzania. Dit keer was het dichter bij huis: logeren bij mij in Rotterdam. Ze kwam met haar vriend Philip en hun zoontje Kasper af voor het 1-mei weekend. Te laat besefte ik dat 1 mei in Nederland géén officiële vrije dag is, en dat ik wegens de lesactiviteiten ook niet zomaar vakantie kon nemen. Jammer! 

Het was echt een fijn weekend - niets moest, alles kon. We deden alles op het gemakje, Kasper is ten slotte nog maar 1,5 jaar. Wat een zalig kind: altijd lachen, altijd vrolijk. Els en Philip kwamen zonder al te veel bagage, zonder buggy of speciaal eten, maar voor Kasper was dat allemaal helemaal ok. Wat gemakkelijk! En ik moest elke keer opnieuw lachen als Kasper te pas en te onpas zijn "Oh, nee!"-zinnetje (met de perfecte intonatie!) bovenhaalde: dat was blijkbaar het laatste nieuwe, en hij kon er geen genoeg van krijgen - logisch ook als de volwassenen er telkens weer van beginnen te proesten.

Op de speeltuin in de buurt

Kinderdijk

Het was een prachtige mei-dag, en Els, Philip en Kasper waren op bezoek. Dus besloten we een bezoekje te brengen aan Kinderdijk, een dorpje vlakbij Rotterdam. Het is een UNESCO wereldergoedsite wegens het ingenieuze systeem om de polder droog te pompen met behulp van 19 molens, daterend uit de 18e eeuw. Echt de moeite om te gaan zien (zelfs met de drommen andere toeristen).

Philip, Els en ik

Een fijn gezinnetje

Percepties

Ik moest er hard mee lachen, maar dit is écht de perceptie in Rotterdam - ga *niet* naar Rotterdam Zuid, het is er gevaarlijk...

Ik woon er nochtans graag =)

Wraaawr

Die mamie en papie toch - ze hebben weer maar eens bewezen échte draken te zijn.

Ik ben er trots op dat ik toch ook een klein beetje een aandeel hierin heb, al dateert dat van in juli 2010, alweer 5 jaar geleden. Ik deed het design (=downloadde het van het internet en manipuleerde het een beetje), telde zeer professioneel hoeveel kasseien er nodig zouden zijn en verdeelde alles over A4-paginas voor een ware grootte-print. Het leeuwendeel drakendeel echter, dat deden mama en papa zopas en het resultaat mag er zijn:

Het design

De print

Voorbereidende werk: kasseien leggen

Work in progress

Helemaal af! Wat ziet hij er super uit!

Niet dat het hierna nog enige bevestiging hoeft, maar enkel ter illustratie van hoe diepgeworteld hun drakenzijn wel niet is: op de markt in Rotterdam kochten we - hoe kan het ook anders - drakenfruit...

Lekker! Smaakt naar kiwi

Volgende keer dat jullie komen, moeten we trouwens zeker naar Den Bosch, want daar staat dit standbeeld:

Wraaawr

Oogziekenhuis

"Volgende halte: Leuvehaven", zegt de zeemzoete vrouwenstem, "uitstappen voor het oogziekenhuis NGGD". Ik heb het intussen al zo vaak gehoord, in de tram op weg naar of terugkomend van het centrum of het centraal station. Het is de halte net na (of voor) de Erasmusbrug. Ik had me er wel vagelijk over verbaasd - NGGD, wat voor naam is dat nu voor een oogziekenhuis? Je zou toch op z'n minst verwachten dat er een "O" (van oog) in zou staan, misschien wel een "Z" van ziekenhuis, of "MC" van medisch centrum, of iets dergelijks. 

Tegelijkertijd had ik ook al vaak het logo van de stad Rotterdam op dat ene gebouw aan de tramhalte zien hangen, met daaronder de letters GGD. Stadsdiensten, veronderstelde ik (het is de gemeentelijke gezondheidsdienst), maar verder hechtte ik er nooit aandacht aan. 

Zo duurde het dan ook een half jaar eer ik het een en ander aan elkaar linkte en de boodschap van de zeemzoete dame juist verstond - niet "oogziekenhuis NGGD", maar "Oogziekenhuis én GGD". Ik steek het op haar intonatie, het overdreven accent dat ze legt op (en daarbij ook nog eens haar stem in de hoogte laat gaat bij) de "en/N". 

(van hier)